Tasjesdief

Jammer dat prins Bernhard niet meer leeft. Die had de automobiliste die de tasjesdief doodreed, vast een boeket bloemen gestuurd. Ze is slachtoffer van een tasjesroof, rijdt in paniek achteruit om de dader te grijpen, die daarbij het leven laat. Natuurlijk is zijn dood erg tragisch, maar dit was geen groentje op het criminele vlak. Had hij geleefd dan was er vandaag twee jaar cel tegen hem geeist wegens een gewapende roofoverval op de Xenos in de Amsterdamse Kalverstraat. Dus dit bedrijfsrisico heeft hij bewust genomen. Ik denk dat de (Surinaamse bestuurster) die volgens haar advocaat in shock verkeert, niet willens en wetens op hem is ingereden. Zij wilde eenvoudigweg haar tas terug. Hard achteruit rijden moet je kunnen en dan bewust nog een persoon raken, daarvoor moet je haast een coureur zijn. Wie stuurt bovendien zijn auto bewust tegen een boom? Nee, ik denk dat er sprake is van een tragisch ongeluk. Een rouwtocht om het slachtoffer mag, maar een stille tocht is niet op zijn plaats. Dat is in mijn ogen inderdaad de wereld op zijn kop. Ik ben het met Verdonk eens dat je met je tengels van andermans spullen moet afblijven. Ik kreeg vanmorgen een persbericht van de altijd actieve Werkgroep Vluchtelingen Vrij uit Groningen. Daarin meldde men dat Verdonk met haar uitspraken een hetze tegen Marokkaanse Nederlanders ontketende, door het op te nemen voor een witte vrouw. Ik heb Hans Alderskamp even gebeld om te zeggen dat het hier volgens mij een Surinaamse vrouw betrof, althans dat was wat ik gisteren op Radio 1 hoorde. De vrouw is zelf moeder van kinderen in de leeftijd van de doodgereden raddraaier, dus ik kan me niet voorstellen dat ze hem willens en wetens heeft doodgereden. Het OM vindt dat ze het risico heeft aanvaard dat ze iemand KON doodrijden, door haar manoevre. De rechter-commissaris is het hier niet mee eens en stelde haar gisteren op vrije voeten. Maar de rechter zal hier te zijnertijd over oordelen. Als het OM een zaak heeft. Meer dan dood door schuld zit er volgens mij niet in. Daarop staat een maximumstraf van negen maanden cel, maar vaak volgt een taakstraf.

Het is weer Offerfeest. Helaas niet voor de duizenden mannetjesschapen die met een rituele slachting het leven laten. een snee in de hals en het is gebeurd. Dat hoop ik althans voor het dier. Als je het laat doodbloeden, is het pure dierenmishandeling. Voor de dieren is het dus geen feest. Waarom heb ik met zo'n rituele slachting meer moeite dan met die van de dieren in de bioindustrie, die een stroomstoot door hun lijf krijgen? Ja, waarom vinden we het verfoeilijker dat een Koreaan hond eet - een dier dat kort daarvoor creperend in een boom naar adem snakt - dan dat een Hollander zijn biefstukje eet, dat afkomstig is van een Blonde d'Acquitaine vleeskoe die zijn einde vond onder het slagersmes in het slachthuis? Een dier is toch een dier?
Gelukkig is er nog goed nieuws. De 60 ganzen in een parkje in Hoogezand worden niet gedood, maar gevangen en elders geplaatst. Diverse gastgezinnen hebben zich al gemeld. De dieren veroorzaakten overlast, klaagden buurtbewoners (kindertjes bang, poep op het gazon) en waren agressief. Afspuiten, riep de gemeente. Alles wat overlast veroorzaakt moet maar dood. Een dierenleven telt niet meer. Gelukkig meldde de Dierenbescherming zich. Iets wat ik stiekem al had gehoopt toen ik de berichtjes in de krant las. Waarom nam die ambtenaar vantevoren niet even contact op met de DB ? Dan was alle commotie over het zinloos doden van stadsvogels uit gebleven. Samen een oplossing zoeken en dan naar buiten treden. Raadselachtig dat dierenwelzijn niet vanzelfsprekend is voor een gemeente. Goddank lopen er nog rechtgeaarde mensen rond op deze aardkloot. Een kennis vertelde me van een bevriend echtpaar dat, na de dood van hun kat, een 16-jarige nieuwe poes uit het asiel had gehaald. Een kansarm dier, een knelgeval, voor wie de lieden niet in de rij staan. Maar er zijn nog mensen met het hart op de rechte plaats. Hulde!

Homodocent

Wat is het toch jammer: juist als je vrij bent of griep hebt, doen zich in jouw gebied dingen voor die je had willen verslaan. Waarover je had willen schrijven dus. Over die vermeende crisis in de Waddenvereniging bijvoorbeeld. Zijn ze nu voor of tegen gaswinning? Ik meende toch altijd van faliekant tegen. Nu willen ze overleg met de NAM over hoe de boringen het minste schade aan het milieu kunnen toebrengen. Ik meen dat de NAM hierbij geen adviezen nodig heeft. Ze zeggen immers al jaren dat hun vanaf de wal uitgevoerde schuine gasboringen nauwelijks nadelige gevolgen hebben voor de natuur.
En dan de boerin wier verwaarloosde koeien in beslag zijn genomen. Echt een onderwerp voor mij. Maar ja, vakantie of ziek. Er is niks aan te doen.
In 2003 had ik vakantie toen Lusanne van der Gun ontvoerd werd. Je moet je erbij neerleggen. Niemand is onmisbaar. Op advies van een vriendin mijn antwoordapparaat ingesproken dat het bureau wegens ziekte gesloten is. Niet om beterschapsbetuigingen te vissen, maar om duidelijk te maken dat ik niet werk. Voel me een beetje besmuikt, maar de vriendin komt uit de zakenwereld en raadde het me aan.
Als je dit verhaaltje kunt tikken, kun je toch ook wel werken? Nou, dat valt niet mee. Ik zat daarnet met een zweetuitbarsting over mijn hele lijf achter de pc. We zitten namelijk ACHTER de pc, las ik vanmorgen in het Dagblad van het Noorden en VOOR de tv. Als je passief kijkt, zit je ERVOOR. En als je zelf iets doet, zoals nu tikken, zitten we ERACHTER. We zitten daarom voor het raam, of achter de ramen, al naar gelang onze professie. Het is maar dat u het weet.
Nu lees ik dat moslims in ons land een partij willen oprichten! Chapeau! Hoe meer inbedding in ons democratisch bestel, hoe beter! En als ze Aboutaleb als lijsttrekker nemen, trekken ze nog vele autochtone stemmen ook.
Een 14-jarig etterbakje heeft in Amsterdam een homo weggepest. Er stond nadrukkelijk bij dat dit Marokkaantje met zijn autochtone buren had samengewerkt om de man te intimideren en een kennis van hem te mishandelen. Dat noem ik nog eens integratie! Samen tegen de minderheid der homo´s! En ik maar hopen dat minderheden elkaar zouden steunen. Nee dus. Bij de oprichting van het Anna Blamanhuis in Leeuwarden waren de lesbo´s solidair met alle minderheden: allochtonen, gehandicapten. Maar het is gedaan met de onderlinge solidariteit. Als die ooit al bestond. Vooral de homohaat onder allochtone scholieren is groot. Lees VN van deze week. Een homoleraar die op een praktijkschool in Amsterdam-West lesgaf, werd uitgescholden door de overwegend onverdraagzame islamitische leerlingen. ,,Vieze, vuile homo!´´ Tijdens een sportdag werd hij zelfs aangevallen door een van hen. Helaas werd hij door zijn directie noch zijn collega´s gesteund, iets waarover veel homodocenten klagen. Een kwart van de docenten verzwijgt nu maar dat hij homo is. Bange schooldirecties steken hun kop in het zand. Niet gecorrigeerd door overheid of belangengroeperingen. Waar is het COC? Wat doet Minister Van der Hoeven? Ronduit schokkend is het dat geen van de docenten met zijn naam in het blad wil. We leven godbetert toch niet meer in de middeleeuwen? Jammergenoeg leeft Ien Dales niet meer. Zij, de enige vent in het kabinet, is al meer dan tien jaar dood. Zij had wel raad geweten met de aanpak van deze verfoeide discriminatie. Uitschelden? Nablijven, straf, gesprekken met ouders, bij geen verbetering verwijderen van school. Maar natuurlijk vooral voorlichting geven over homoseksualiteit. Misschien moet ik me bij het COC aanmelden om dit te gaan geven.
Want vooroordelen moeten bestreden worden. Op mijn 20ste gaf ik les op een MTS - stage toen ik de Lerarenopleiding deed-. Met een vriend, ook homo, wilden we een thema geven. Het werd man/vrouw/maarschappij. De vooroordelen vlogen de eerste les door de lucht. ,,Vrouwen zijn niet technisch´´, was er een die ik me nog goed herinner. Ik was verbluft dat die mening nog bestond, want in die tijd bewoog ik me vooral in feministische vrouwenkringen. Door het geven van informatie, bijvoorbeeld over de in de oorlogsindustrie werkzame vrouwen in Engeland tijdens de oorlog, hoezo zijn vrouwen niet technisch?- en hopelijk inzicht, hoopten we de leerlingen duidelijk te maken dat veel meningen gestoeld zijn op denkbeelden, die ons zijn ingegeven door opvoeding, vriendenkringen kortom door socialisatie. Ik geloofde en geloof daar overigens nog steeds heilig in, tegen de hedendaagse stroming in die beweert dat er aangeboren (niet-lichamelijke) verschillen zijn tussen man en vrouw. Zoals Simone de Beavoir ooit zei: ,,Vrouwen worden niet geboren, maar gemaakt.´´ Een vriendin van een vriendin is in verwachting. Ze wil graag weten wat het geslacht van haar baby is. Niet alleen om haar nieuwsgierigheid te bedwingen, maar vooral om hem/haar in haar buik al anders toe te spreken. Een meisje dat erg schopt zal dan vermoedelijk iets te horen krijgen als: ,,Hee, niet zo schoppen hoor! Dat doen meisjes niet, die zijn lief en zoet!´´ Tegen een jongetje dat zich voornamelijk stilhoudt zal ze zoiets zeggen als: ,,Zeg, ben je er nog stoere boy? Je moet je zelf wel laten gelden als man hoor, dat wordt in de maatschappij ook van je verwacht!' Het maakt me triest, dat dit verhaal uit 2005 stamt en niet uit, zoals je zou verwachten, uit 1970. De druk van de (hetero)maatschappij is zo groot, dat je, ook al zou je anders willen, je uiteindelijk toch wel als dat meisje of jongetje gaat gedragen. Een als jongen geboren baby, die kort na de geboorte van geslacht veranderde en als meisje werd opgevoed, werd wel degelijk een meisje. Zelf was ik vroeger een halve jongen. Ik voetbalde, speelde cowboytje en ravotte met mijn oudere broer en zijn vrienden. Ik had niks met poppen, speelde alleen met treinen, auto's en vliegtuigen, pistolen en zwaarden. Ik denk dat ik best een jongetje had willen zijn. Later werd me duidelijk gemaakt dat het niet passend voor meisjes was om te ravotten, te voetballen of in bomen te klimmen. En omdat je je moeder graag terwille wilt zijn, deed je dat ook niet. Je werd een meisje, dat een zelfgehaakte poncho op Sinterklaas cadeau kreeg, die je weigerde te dragen. Tot veel kon ik gedwongen worden, maar niet om die poncho te dragen, wonderlijk genoeg. Het was wel sneu voor mijn tante, die dat ding gehaakt had. Maar waarom was mij vantevoren niet gevraagd of ik er een wilde? Niet-seksistich opvoeden, bestaat dat eigenlijk nog? Ik las eens ergens dat vaders technische vragen van hun zonen anders beantwoorden dan die van hun dochters. Zonen krijgen een veel uitgebreidere en gedetailleerdere uitleg. Meisjes moeten het doen met 1 zin. Zo wordt de selffullfilling prophecy een feit. Omdat hun dochters maar een summiere toelichting krijgen, worden ze niet gestimuleerd om later nog eens iets te vragen. Dus zegt vaderlief: zie je wel: meisjes zijn niet technisch. Dat roepen hun zonen vervolgens weer in de klas als de docent er naar vraagt.
Gelukkig mocht mijn neefje een keer in een jurk naar school. En gepest werd hij niet. Waarom ook? Jurken zijn niet alleen voor meisjes. Zoals ik op een bonte avond van de lagere school, toen ik 10 was, al een actiecomite opzette: ,,Voetbal is niet alleen voor jongens.'' Ik had het groene Zeerobben-shirt van mijn broer aangetrokken. Met rugnummer 10. Ik noemde me Karin van Hanegem. Mijn twee vriendinnetjes hadden andere nummers, ik geloof 9 dus dat werd Annette Kindvall (ja, we waren allemaal voor Feyenoord). Het actievoeren zat er al vroeg in. Misschien is het nu tijd om weer de barricaden op te gaan, tegen discriminatie van homodocenten bijvoorbeeld!

Griep

Vandaag heerst in huize De Mik de griep. Net als gisteren. Begon met snotteren, keelpijn en nu een vervelende hoest die ver weg uit de bronchien naar boven wordt geblaft. Helaas vindt dit alles plaats in mijn vakantie. Wat altijd jammer is, maar weer voordelig voor de baas.
Wat is ons land toch weinig bijbelvast. Een kandidaat van Lotto Weekend Miljonairs kreeg zaterdagavond de vraag wie volgens de overlevering de moeder van Maria, de moeder van Jezus was. De oma van Christus dus. Hij kon kiezen uit: Batseba, Hagar, Ruth en Anna. Zelf wist de psycholoog in spe het niet. Met nog drie hulplijnen belde hij, volgens de regels van de quiz, eerst een vriend. Die wist het evenmin. Toen vroeg hij het publiek. Dat stemde in meerderheid voor Ruth, met Anna als tweede, maar redelijk ver op afstand. Tsja. Dan maar de fifty-fifty toegepast, waarbij de computer twee foute antwoorden wegstreept. Ruth en Anna bleven over. Hij volgde het publiek en kon dus vertrekken. Gelukkig heb ik een christelijke lagere school gevolgd en ging ik tot mijn 20ste 's zondags twee keer naar de kerk. Als kind van een jaar of acht, negen, verslond ik de kinderbijbel van Anne de Vries. Elke vrije woensdagmiddag lag ik op mijn knieen op de grond de bijbelverhalen te lezen. Tot mijn moeder vond dat ik ook maar eens buiten moest gaan spelen. Ik mag mezelf redelijk bijbelvast noemen, vind ik. Natuurlijk wist ik dus dat Anna het juiste antwoord was. De andere drie vrouwen waren bovendien allemaal Oud-Testamentisch en vielen om die reden ook al af. God straft de relie-nitwits ook op een zaterdagavond dus genadeloos af.

Zaterdag, toen de griep nog sluimerde en hij ook nog met stille trom had kunnen vertrekken, was ik bij inzameling van handtekeningen voor de aanvraag van een referendum in Groningen. Nu mogen de stadjers mogelijk meestemmen over een nieuwe oostwand van de Grote Markt. Ik vroeg mensen die een handtekening hadden gezet nadien nog even naar hun mening. Zo was er een jonge vrouw die 2,5 jaar geleden Amsterdam voor Groningen had verruild. Hoewel buiten het onderwerp referendum om, kon ik niet nalaten te vragen hoe het haar in de Martinistad beviel. ,,Veel beter'', antwoordde ze gedecideerd. ,,De scholen zijn veel prettiger, minder grote klassen, de mensen zijn aardiger en opener. In Amsterdam zie je alleen maar chagrijnige gezichten in de trams.'' Ik had het er met het raadslid van de Stadspartij over, Fleur Woudstra. Zij was niet verrast en verklaart de stress en agressie in de hoogdstad met de ,,rattentheorie''. Hoe meer mensen op een kluitje bij elkaar wonen, hoe agressiever ze worden, zegt ze. Net als het bij ratten is. Hier, in het noorden, is nog ruimte, dus zijn de mensen aardiger. Haar politieke aartsvijand Willem Smink, (Gronings wethouder) kreeg en passant nog een veeg uit de pan, want die wilde de open stukjes Stad nu ook gaan volbouwen.

Nu lees ik dat een nieuwe campagne Fryslan binnen 5 jaar terug wil brengen in de top-3 van binnenlandse vakantiebestemmingen. Dit alles onder het motto ,,Beleef Friesland, het andere Nederland.'' www.beleefFriesland.nl. De officiele benaming ,,Fryslan'' is om de ,,Hollanders'' niet al te veel af te schrikken even in de ijskast gezet. Veel Nederlanders weten vrijwel niets van Friesland, behalve dat het ver is, de stugge mensen er een onverstaanbaar taaltje brabbelen en het er bovendien altijd waait. In de jaren zeventig sneerde een nicht van me dat ze per se niet met haar man naar de PTT in Groningen wilde. ,,Zo provinciaals!'' Nu maar hopen dat al die toeristen de schoonheid van it Fryske Lan niet al te zeer zullen waarderen, zodat ze mogelijk zelfs zouden willen komen wonen. Zal wel een beetje meevallen nu die Zuiderzeelijn er toch niet komt. Friesland blijft dus nog bijna drie uur treinen van de Randstad. Een geruststellende gedachte.