Sarah en Hilary

Een meesterzet van John McCain. Kort nadat Obama zijn acceptance-speech op de Democratische conventie in Denver hield, was er breaking news vanuit het Republikeinse kamp. Ik zat net CNN te kijken, dat een groot deel van Obama's toespraak uitzond. Er waren mooie zinsneden te horen die me enigszins kippenvel bezorgden. ,,De verandering komt niet vanuit Washington, maar komt naar Washington toe.'' En: "America we cannot turn back, we cannot turn back. We cannot stand alone.'' Minder opzwepend, gedragen en retorisch dan Martin Luther King ('' I have a dream") precies 45 jaar daarvoor, maar niet minder indrukwekkend.
Hij stipte en passant nog even de nieuwe "frontiers" aan die Jonh F. Kennedy in zijn inauguratierede aanhaalde. Nieuwe grenzen ontdekken en verkennen, waarin Amerikanen als pioniers altijd zo goed zijn. Nagenieten en dan pats. Daar presenteert die dekselse McCain tot lichte verbijstering van zijn partijgenoten zijn running mate. Daar komt ze aangelopen, de 44-jarige gouverneur Sarah Palin uit Alaska. Kuis zwart mantelpakje, heur haar kies opgestoken. Onbekend, maar in haar thuisstaat geliefd als iemand die korte metten maakt met vriendjespolitiek en hypocrisie. Een rauwdouwer, die tegen het homohuwelijk en abortus is, maar wel vist en jaagt (hoezo eerbied voor het leven?) Een ex-miss en ex-journalist, moeder bovendien van vijf kinderen inclusief een vijf maanden oud zoontje met het syndroom van Down. En een echtgenoot die half eskimo is of geheel, daarin spraken de media zich tegen. Alle aandacht ineens weg van Obama. Er mag dan voor het eerst een gekleurde man zijn gekozen tot Democratisch presidentskandidaat, Palin schrijft geschiedenis door als eerste Republikeinse vrouw kandidaat voor het vice-presidentschap te zijn. Jonger dan Obama, frisser dan Obama. Ze speelde er zelf handig op in, door zich te plaatsen in het rijtje Geraldine Ferraro (running mate in 1984 van Walter Mondale) en senator Hillary Clinton, die ze prees om haar stijlvol gevoerde campagne. ,,Zij heeft 18 miljoen bartsjes in het glazen plafond geslagen, maar wij gaan dat glazen plafond vermorzelen'', zo kondigde ze alvast aan. Zelfs de Republikeinen klapten aarzelend. Ze kaapt vast en zeker boze en ontevreden vrouwelijke Democratische kiezers weg van Obama. Want die zijn nog steeds boos. Boos op Barack Obama, die Hilary niet als vp-kandidaat koos. Had hem direct al 18 miljoen kiezers opgeleverd. Maar die zag het echtpaar Clinton aan zijn zij niet zitten. De ietwat kleurloze maar wel met een presidentiele look gezegende Joe Biden paste hem beter. Ik heb nog een tip voor Barack om de publiciteit weer naar zich toe te trekken. Biden trekt zich terug vanwege persoonlijke omstandigheden. (ziekte of zo). En Obama komt met Caroline Kennedy op de proppen, de dochter van de legende JFK. Geheel onervaren in de politiek, maar wat maakt het uit met zo'n achternaam. Gegarandeerd dat ze beiden op hun slofjes het Witte Huis halen. Campagne voeren is nauwelijks meer nodig. En Obama benoemt Clinton tot minister van volksgezondheid en Bill tot minister van buitenlandse zaken. Die toezegging moet hij de Clintons nu al doen. Want ik vind het verdacht dat Clinton blij is met Sarah. Die noemde haar kandidatuur heel slim een interessante bijdrage aan het debat. Volgens mij hoopt ze stiekempjes dat Obama op 4 november a.s. verliest. Dan kan zij in 2012 opnieuw een gooi doen naar het presidentschap. McCain is dan DV 76 haar. Te oud om nog eens campagne te voeren. Dan staat Sarah klaar om het stokje over te nemen. En dan gaat het tussen haar en Hilary.
Verslaggever Willem Lust maakte een door Clairy Polak direct afgestrafte kwinkslag, door te verkondigen dat de mannen wel op Sarah zullen stemmen. Als ex-miss. Alsof de heren zich laten leiden door vrouwelijk schoon in het stemhokje. ,,Ik mag toch hopen dat ze meer kwaliteiten heeft dan ex-schoonheidskoningin zijn", pareerde Clairy droogjes. Het wordt hoe dan ook een spannende en historische verkiezing. Obama/Biden: Zwart-man-jong met Wit-man-oud tegen McCain/Palin: Wit-man-oud met Wit-vrouw-jong. Misschien voor het eerst een vrouw in het Witte Huis. En een hartslag verwijderd van het hoogste ambt. En dat voor een ex-burgemeester, die nog maar twee jaar gouverneur is. Ja, Amerika is echt het land van de onbegrensde mogelijkheden.

De vrouwen doen het!

En weer laten de mannen het afweten. De heren hockeyers missen de finale. Uitgerekend Taeke Taekema, het volgens de commentator ,,zekerheidje'' miste vanmiddag de strafbal. Natuurlijk zit ik voor de buis. Ik heb vakantie en heb tijd! Hoeveel beter doen de Nederlandse vrouwen het. De hockeydames staan wel in de finale! De waterpolo'sters overtreffen zichzelf. Als derde naar de kwartfinale en dan Italie en Hongarije verslaan. En dan de Amerikaanse vrouwen klop geven. Ik moest even een traantje wegpinken. Net als toen Marianne Vos vorige week de beste was in de puntenkoers. Waar de dames zegevierden in het roeien, bakken de Nederlandse sportmannen er weinig van. Theo Bos is een schim van zichzelf. Hij wil zijn bloed laten onderzoeken en opperde zelfs dat zijn concurrenten mogelijk doping konden hebben gebruikt. Althans hij wilde dit niet echt uitsluiten. Anky van Grunsven wint goud net als de vrouwen op de 100 meter vrij bij het zwemmen. Daar staan wat overigens niet minder eervolle bronzen plakken van de heren tegenover bij het judo-en. VDH slaagde niet in zijn missie. De voetballers van Foppe zijn al terug. Een illusie armer. Vanmorgen was er eindelijk een Nederlandse man die Olympisch kampioen werd: 10 kilometer zwemmer Maarten van der Weijden. Hij zwom zijn eigen race in open water en liet zich niet gek maken. Veel respect voor de man die ooit leukemie overwon. De Nederlandse vlag boven de Engelse en de Duitse zien wapperen, ja, ik ben zowaar trots op Nederland!
Met gebogen koppies kwamen de Amerikaanse waterpolovrouwen net binnen voor de huldiging, uinbundig de Nederlandse meiden. Als favoriet gingen ze in 2000 naar Sydney, maar het werd een teleurstelling. Nu winnen ze out of the blue. Hoewel de voorbereiding van 2,5 jaar er wezen mag. Waterpolo wordt hot, let op mijn woorden! Stimulerend voor de sport! Wondercoach Van Galen hield het tijdens het volkslied niet droog. Een mooie, emotionele man. Prachtig hoe de vrouwen hand in hand naar het Wilhelmus luisterden.
Mooi om details te zien en te horen bij dit sportfestijn. Joop Atsma uit Surhuisterveen gaf bloemen aan Marianne Vos en gaf haar op zijn Hollands drie zoenen. De andere twee dames (2 en 3) kregen er twee. Die snappen natuurlijk niks van die drie. Een verdedigster van de Amerikaanse polodames sloeg de Nederlandse aanvalsters ,,tot moes'', zei de commentator, maar de scheidsrechter greep niet in.
Al vanaf 1972 volg ik de Olympische Spelen. Plakboeken vol plakte ik. Het drama van Munchen, de dood van de Israelische sportlieden, de twee bijna onopgemerkt gebleven gouden medailles van judoka Wim Ruska. Vier jaar later in 1976 in Montreal was ik bij mijn tante op vakantie in Dalfsen. Ik herinner me vooral de zwemsters. Ansje Bunschoten en Anke Reinders zijn namen die nu uit mijn geheugen omhoog komen. Of was Enith Brigitta er toen ook al bij? De diskwalificatie van de zwemsters in 1984 in LA, de te vroege start van was het niet Desi Reiers, een naam die altijd komt bovendrijven. Arme Desi, zou ze er een trauma aan hebben overgehouden? Afschuwelijk zo'n diskwalificatie op de 4 x 100 meter vrij. Je leest er nooit meer iets over.
Mooi het commentaar van Inge de Bruin in Peking bij het zwemmen. Ze had direct door dat Marleen Veldhuis vorige week tijdens haar 100 meter vrij tijdens de start had bewogen. De Bruin heeft de goede woordkeus, spreekt vol gevoel en is altijd deskundig. Toen Pieter van den Hoogenband zijn 100 meter vrij zwom had commentator Gruter wel even meer mogen beklemtonen dat deze man drievoudig Olympisch kampioen en een legende in de zwemsport is. Halverwege zei hij: ,,Hij keert als achtste maar dat is niet erg, Van den Hoogenband moet het van het laatste stuk hebben.'' Dat was echter te kort om nog als eerste te kunnen aantikken. Helaas voor Pieter, hij is een van de beste zwemmers ter wereld, maar bij de keerpunten en het afzetten laat hij tienden van seconden liggen, mede door een rugblessure. In zes jaar tijd had hij echter niet zo snel gezwommen. Een fenomeen in de Nederlandse zwemsport, dat niet snel een opvolger zal krijgen.
VDH de ideale schoonzoon is toch ook vader geworden? Er wordt weinig over gerept, hoeveel te meer bij de vrouwen. De Nederlandse olympische ploeg schijnt zeven moeders te tellen. Net of topsport dan moeilijker is. Nou ja, misschien is er iets voor te zeggen. Bevallen schijnt ook topsport te zijn en onnoemelijk afzien. Het is buigen of barsten, hoor ik van vriendinnen die kinderen ter wereld brachten. Dat kind in die buik moet er uit, of je nu wilt of niet. Een oergevoel te vergelijken met sterven, omschreef een vriendin het eens. Dus als je al zoveel hebt meegemaakt kun je nog wel een tandje meer afzien, zoiets misschien. En het lichaam moet zich uiteraard herstellen. We gaan verder kijken. Morgen de finale van de hockeyvrouwen. Ik wil nog wel een keer in huilen uitbarsten. Als het goud wordt dan.