Rokers

En dan de vraag die onvermijdelijk volgt. 'Wat vindt u er zelf van?' Vaak krijg je die als journalist als je mensen interviewt, ze vriendelijk hun mening vraagt, terugkoppelt of je het goed begrepen hebt, knikt en kritisch doch aardig blijft. Ik zat weken geleden alweer in rookkroeg De Drie Uiltjes in Groningen aan de bar. Ik was op pad voor het NRC voor een verslag uit een rokersbolwerk. Om mij heen stonden de asbakken op de toog en de rokers staken er geregeld eentje op. In Groningen begon de rookrebellie. De blauwe walmen slaan op mijn keel, mijn kleding stinkt. Hoewel ik ben opgevoed met twee rokende ouders (hoewel, mijn vader stopte vijf jaar voor zijn dood, abrupt en zonder veel ophef van de ene dag op de andere na bijna 40 jaar gerookt te hebben op zijn 55ste) om mij heen, heb ik zelf nooit een sigaret aangeraakt. Ik vond en vind roken smerig en vies en ik beschouw rokers steeds meer als losers. De maatregel van Minister Klink voor een rookvrije horeca is genomen om personeel in de horeca een rookvrije werkplek te geven, want meeroken kost de samenleving jaarlijks miljoenen. Rokers sterven jonger, je krijgt en longkanker en hartziekten van. Ik ken iemand die veel sportte, niet te dik was, kortom veel aan beweging deed, maar rookte en wel een bypass moest ondergaan. In de media is veel te veel aandacht voor de ach en wee roepende kroegbazen. Waar blijft de repo uit een cafe waar niet gerookt wordt en waar de bezoekers dat toejuichen? Waar blijft het protest van de CAN, (Club Actieve Niet-Rokers, nu Clean Air Now) over het feit dat de wet massaal wordt overtreden en dat de overheid niet ingrijpt? Waar blijft het verzet van astmapatientenverenigingen dat hun leden het cafe worden uitgejaagd? Waarom is iedereen zo coulant en zo vol begrip voor mensen die zich hun eigen graf in roken? Omdat het zo gezellig is dat roken? Waarom is er niet meer aandacht voor het gezondheidsaspect? Nova liet vorige week terecht een Ierse journalist aan het woord, zelf nota bene een ex-roker, die vertelde dat 99 procent van de Ieren het rookverbod steunde, omdat ze wisten hoe schadelijk roken is. Zeventig procent van de Nederlanders steunt een rookvrije horeca. Waar blijft het verzet van de inmiddels rookvrije cafes, die zo oneerlijke concurrentie krijgen van hun aller aan nicotine verslaafde collega's? Overal in Europa is de invoer van het rookverbod soepeltjes verlopen. Alleen in Nederland winnen de grote bekken het. Klink houdt zijn rug nog recht. Nog wel. Maar de rokerslobby is luidruchtig, heeft de media aan zijn zijde. Mijn eigen NRC vond het nodig, nadat ik de overtredende cafebazen uitgebreid aan het woord liet, om het vanuit Den Bosch nog eens dunnetjes over te doen. Die argumenten weten we nu wel! Zwijg ze dood die wetsovertreders. Stuur de politie op hun dak! Sluit hun cafes desnoods! Breek het verzet in naam van de gezondheid! Steun mensen die van die verschrikkelijke verslaving af willen. Willen zij zichzelf blijven vergiftigen, prima. Maar laat een ander vrij ademhalen. Ik vraag me af hoe wijlen mijn moeder over die commotie gedacht zou hebben. Ze rookte denk ik wel 50 jaar. Maar als er ergens niet gerookt mocht worden, kon ze dat ook prima. Ze ging beslist niet naar buiten om een sigaretje op te steken. Ze was toch zeker niet verslaafd! Dan rook ik er thuis wel een extra, zou ze gezegd hebben.
Ja, wat vind ik er zelf eigenlijk van, vroeg de roker mij aan die Groningse bar. Ik zei dat dit er niet veel toe deed, maar als hij het mij op de vrouw af vroeg, zei ik dat ik voor het rookverbod was. Het was even stil. Het leek wel of hij er niet meer eentje durfde op te steken.