Gebedsgenezing

De Volkskrant brengt vandaag een groot stuk over gebedsgenezer Jan Zijlstra. In Leiderdorp ontvangt hij honderden mensen, die hij (natuurlijk God) zegt te kunnen genezen. Precies vier jaar geleden reed ik met mijn zieke moeder (83) en een vriendin van haar op haar verzoek naar de hal op een industrieterreintje waar de evangelische beweging Levensstroom bijeen komt. Mijn moeder had borstkanker, zo erg dat er een tennisbalgrote wond in haar borst zat, die was opengebarsten en gaan bloeden. Ze stond voor de keus om zich 17 keer te laten bestralen of niet. Mijn moeder had in de Harlinger Courant gelezen over de helende werking van evangelist Jan Zijlstra. Ze wilde er per se heen. Ze was ervan overtuigd dat hij haar kon helpen. Dan hoefde ze ook geen zeventien keer met de taxi naar het RIF(het bestralingscentrum) in Leeuwarden. Natuurlijk wilde ik met haar mee, al had ik er natuurlijk weinig tot geen fiducie in. Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Mijn moeder was een gelovige vrouw en had altijd trouw God gediend. Als een het was die zijn speciale genade verdiende, was zij het wel. En: als zij zelf zo rotsvast geloofde dat ze beter zou worden, dan hielp dit ook alleen maar. Want de kracht van de gedachte en je eigen geloof werken, zoals alle feel good boeken ons willen doen geloven, op zich al helend. Aan alles wat je voelt schijnt altijd een gedachte vooraf te gaan. Voel je je verdrietig? Nee, dan dacht je eerst ergens aan dat je verdrietig maakte enz. Voel je je vrolijk? Dan had je eerst een gedachte aan iets dat je vrolijk maakte.
Op die zonnige middag in juni 2003 namen we in een stampvolle zaal plaats. Voordat de echte genezingen kwamen, was er een uren durend programma. Van gebed, gezang en collectes voor het goede werk van de BV Jan Zijlstra. We konden CD's, boeken en films kopen en hem zelfs machtigen om zijn belangrijke werk te kunnen voortzetten. De zakenman ZIjlstra had zijn zaakjes goed voor elkaar. Mijn moeder werd steeds ongeduldiger. Wanneer kwam ze nu eens aan bod? Maar iedereen moest zijn beurt afwachten. Eerst de reumapatienten mochten naar voren komen. Zijlstra legde zijn hand op de hoofden van de mensen en vroeg Jezus of hij hen wilde genezen. En anderen van hun astma, eczeem, dystrofie, hernia, blaasonstekingen en depressies. Eindelijk, na 2,5 uur wachten, werd het mijn moeder te veel. Ze stond op en liep naar voren. ,,Ik heb kanker, wanneer ben ik?'' - Mevrouw, u bent zo aan de beurt. Mijn moeder liet zich niet afschepen en bleef in de rij staan. Dat was weliswaar niet de rij van de kanker, maar van een andere kwaal. Ze kreeg Zijlstra's zegen. Daarna werd ze back stage geleid door een dame voor de nazorg. Mijn moeder was er niet gerust op. Ze stond tenslotte niet in het kankerrijtje. Maar de nazorgdame stelde haar gerust. ,,Mevrouw, God weet wat u nodig hebt.'' De wonderbaarlijke genezing bleef uit. Later kon mijn moeder er wel om lachen. "Wat stom van mij om te denken dat ik zomaar genezen kon worden. Nou ja, we hebben een leuk dagje gehad." Daarna werd ze overspoeld met post van Zijlstra's company. Of ze lid wilde worden van dit en dat. Nee, dank u. No cure, no pay. Nu lees ik in de Volkskrant dat Zijlstra toegeeft dat niet iedereen geneest. ,,Je moet eerst richting Jezus gaan." Blijkbaar had mijn moeder dat onvoldoende gedaan. Ze stierf een jaar later. Geloof je in een leven na de dood? vroeg ik haar enkele weken voor haar dood. ,,Ach,ik weet het niet, misschien is er wel helemaal niets." Maar hoe kan dat nou, nu ben je zo christelijk opgevoed en ben je 75 jaar naar de kerk gegaan. -Nou ja, Kuitert (de gereformeerde godsdiensttheoloog red.) zegt dat er geen God is. Niet dat ik het daar helemaal mee eens ben. Want dat er geen god is kan ik haast ook niet geloven." Waarop ze erop liet volgen. ''Hoewel, hij is wel professor, die weten meer dan wij."