Dieronvriendelijk

IN HET NIEUWS..

Jagen voor de gezelligheid, ganzenlever als lievelingsmaal en een stinkende kat als symbool voor een vies huis. Ik noteerde dieronvriendelijke methodes en uitspraken.

Martin Schröder, ja hij van die door hem zelf opgerichte luchtvaartmaatschappij, is met pensioen. In een interview in De Volkskrant zegt hij nu meer tijd te hebben voor zijn grote hobby: jagen. Dat doet hij al 40 jaar. ´Het gaat mij om de gezelligheid´´, zegt hij, ´niet om het schieten.´ Hij jaagt met zijn vrienden en twee zoons in Zuid-Duitsland. Veel klimmen in de heuvels, ´dan krijg je andere gesprekken met zo´n knul dan in het café.´ Het zal wel, als het jagers alleen om de gezelligheid te doen was, zouden ze wel wandelen door de natuur. Ik las eind november dat de jacht voortaan ook in natuurgebieden is toegestaan. Nog een van de laatste maatregelen van demissionair Minister Veerman van Landbouw. Het was een voorstel van CDA-Kamerlid Annie Schrijer- Pierik, beschermvrouwe van de jagers (hebben die nog een beschermvrouwe nodig?). Ze zegt in de Leeuwarder Courant zelf weg te kijken als er geschoten wordt. ‘Maar het (de jacht red.) is wel nodig’, gezien de schade die dieren aanrichten. Welke schade een haas, wilde eend, fazant, konijn, houtduif en ree aanrichten is mij een raadsel. Ik heb een hekel aan jagers. Ik heb ze vorig jaar flink uitgescholden toen ze door de Wynserpolder, bij het huisje van mijn vriendin, liepen. Ik zag toen van nabij hoe ze te werk gaan. Aan de ene kant van de sloot staan drie mannen met stokken, die ze horizontaal voor zich houden. Ze maken daarbij vreemde geluiden, om de hazen op te jagen. Een ander groepje loopt het weiland aan de overkant van de sloot in, zodat ze de opgejaagde diertjes recht in het vizier krijgen. En dan knallen! Weerzinwekkend. Onder het mom van faunabeheer wordt er lustig op losgeschoten. Zo´n jachtpartij resulteert niet zelden in halfdode, bebloede hazen die in de sloot voor hun leven vechten. Als je toch een dier wilt spotten, ga dan op virtuele ganzenjacht, zou ik denken. Vogelbescherming Nederland wil een nieuwe website Goosetrack opzetten, waar vogelliefhebbers ganzen kunnen volgen en bekijken. Elke winter strijken er 1,5 miljoen van deze dieren neer om te overwinteren op Nederlands grondgebied.

Stinkende kat

Als u dit leest naderen we het voorjaar alweer. In de Leeuwarder Courant viel me een intro op van een verhaal van iemand die eindelijk haar droomwoning had gevonden. Er moest nog wel het een en ander worden opgeknapt, want: ,,De graffiti zat op de voordeuren, er lag kattenpoep in de wc en de stinkende kat liep met een dode muis in zijn bek’’. Opvallend: kattenpoep in de wc, moet er toch wel door een mens zijn gedeponeerd, anders was het wel een heel zindelijke kat. Maar waarom dan niet even doortrekken? En wat moet ik me bij een ‘stinkende kat’ voorstellen? Katten stinken bij mijn weten zelden en als het de kat van de toekomstige bewoonster zelf was, heeft ze haar huisdier niet goed verzorgd… De kat wordt opgevoerd als vreselijk dier, dat stinkt, poept en een muis meeneemt, om te illustreren hoe erg het met het huis gesteld was. Een merkwaardige manier om de staat van een woning toe te schrijven aan een huisdier dat er wel of niet woont.

Ramstestikel

Ik lees dat een bekende Leeuwarder restauranthouder het na 21 jaar voor gezien houdt. In de Leeuwarder Courant wordt hij aangeduid als iemand die als eerste ‘ramstestikel’ op het menu zette. Dat geldt dan blijkbaar als toppunt van exclusiviteit. Als vegetariër kan ik daar alleen maar van gruwen. Maar of het erger is dan karbonade? De Nobelprijswinnaar zegt in Happinez dat een mens zonder dromen ‘niets’ is, waar ik me wel in kan vinden. De toevoeging ‘dan is het net een dier’, komt op mij nogal negatief over. Zijn het niet meestal mensen die de ‘beest’ uithangen. Niet voor niets gebruikt een werelddierenorganisatie de slogan ´Bescherm de dieren tegen de beesten´, op een poster waarop zo´n Canadese beul een zeehondenjong neersabelt.

Bontdrager groen?

De omroep Llink meldt dat Harmke Pijpers, de door mij overigens gewaardeerde televisie- en radiocollega, zeer groen is. Ze heeft tig spaarlampen, maar dat ze bont draagt is helaas maar een klein minpuntje voor de Llinkers. De presentatrice lacht wat schaapachtig als een jager in haar bijzijn een duif heeft neergeknald en hem nog warm in zijn hand tentoonspreidt. Ze stelt een open, correcte vraag, zoals een keurig journalist betaamt: ‘Hoe is het om een dier dood te schieten?´, waar ik had willen weten: ´Voelt u zich geen enorme schoft en moordenaar nu u dit volstrekt onschuldige dier heeft afgeknald voor uw lol?´

In een ander programma zie ik hoe een palingvisser schilderijen maakt van de huiden van de aalvormigen. Het lijken wel landschapjes, al die plakkaten vissenleer die hij opplakt. En het ruikt ook nog naar vis. Geldt blijkbaar als aanbeveling.

Levend koken

In het nieuwe blad Goodies, waarin duurzaam genieten centraal staat (Isa Hoes en Antonie Kamerling) lees ik dat Slow Food (duurzaam, anders langzaam eten) zo goed is. De beweging heeft de slak als symbool geadopteerd. In het bericht ‘Slakken en ontslakken’ lees ik dat slakken weer mogen. ‘Ze zijn namelijk echt lekker.’ Vooral verse, die je levend en al thuis kunt laten bezorgen door een slakkenkwekerij. Wel tien dagen vantevoren, want de diertjes moeten eerst tien dagen ‘vasten’. Uitgehongerde slakken smaken namelijk het lekkerst. De journalist wil natuurlijk weten of dat niet zielig is. Antwoord van de slakkenkweekster: .’Welnee, ze vallen na een paar dagen honger gewoon in slaap. Dat is heel natuurlijk, want dat doen ze in de winter ook.’ Maar dat levend koken dan, probeert de interviewster nog. Antwoord: ‘Dat valt ook wel mee, want ze zijn heel snel dood.’ Waarop de uitsmijter komt: ‘In Frankrijk gooien ze er een schep zout bovenop, dat is pas zielig.’ (Omdat ze dan in een keer een snelle dood zouden sterven, vermoed ik, lijkt me overigens ook zeer pijnlijk)

Ganzenlever

In een oud nummer van het blad Sprout (voor ondernemers) valt mijn oog op een interview met een topman van de Zeeman Groep. Een sympathieke, no nonsense man, concludeer ik al lezend. Tot ik de keuze voor zijn galgenmaal lees: ‘ganzenlever’. Had ik kunnen verwachten van iemand die ‘zich nergens echt druk’ om zegt te maken. Goed nieuws: de Beijenkorf heeft alle foie gras uit zijn assortiment gehaald, na een actie van Wakker Dier. Ganzen worden mechanisch in een paar weken volgepropt met maismeel om de lever snel te doen opzwellen. Een zeer barbaarse methode. Hij is dan ook verboden in Nederland. Maar in de rest van de EU niet (leve het verenigd Europa!) De leverancier schonk de overtollige bakjes paté aan de Voedselbanken. Kunnen de minder bedeelden ook eens proeven van deze rijkeluistractatie. Maar dan gaat de leverancier er wel van uit dat minima per definitie een minder sterk geweten hebben. Wat de ethische vraag oproept of je voeding die ‘niet kan’ wel als voedselbron aan derden mag schenken.

De laatste dag van het jaar sluit ik niet erg optimistisch af. Op www.geenstijl.nl lees ik dat stropers in Zimbabwe 17 olifanten en een neushoorn hebben gedood. De olifanten om het ivoor. Hoewel de handel erin verboden is, deert dat de jagers niet. De mensheid heeft nog veel te leren in 2007.