Storm

"Waar blijft je repo?"vroeg mijn chef vanmorgen. Repo, herhaalde ik enigszins warrig? -Ja, van de storm.'' -Ik heb geen repo, hakkelde ik verbaasd. -Ben je niet naar Harlingen geweest? Nee, dat was ik niet. Hij had gebeld of ik de stormschade in de gaten wilde houden. Maar er waren hier alleen wat daken van woningen gewaaid en een enkele boom had een auto geplet. En ja, er was dijkbewaking in Harlingen, maar die is er zo vaak en er gebeurt nooit wat. Menig Harlinger gaat even naar de dijk om de hoge golven te bewonderen en ooh en aah te roepen, maar omdat nu op te tekenen? -Wat zijn jullie Friezen toch heerlijk nuchter, vond hij. Ik snapte hem wel en ik had ook nog even zitten dubben. Want natuurlijk was het NOS-Journaal neergestreken in mijn geboortestad en meldde de verslaggever opgewonden dat de waterstand niet op de voorspelde 2.90 meter uitkwam, maar op 3.40. Dat maakt voor de dijkbewaking niet veel uit. Als er al een gat in de zeewering slaat, worden aannemers opgetrommeld om het te dichten. Van een overstroming is nooit sprake. Ik had achteraf misschien beter nog naar de Westhoek kunnen gaan, waar het dijklichaam vernieuwd wordt. Wel belde ik voor nrc next twee mensen over hun wederwaardigheden in de storm, een vrachtwagenchauffeur en de bestuurder van de watertaxi die nog een kotsende collega aan boord had. Die vertelde op Vlieland dat er zandzakken voor de huizen aan de Havenweg waren gelegd, maar dat er verder geen dreigende situatie was. Op Omrop Fryslan hoorde ik dat de Dorpsstraat blank stond, dus toch maar even een willekeurige bewoonster ter plekke gebeld. De broodnuchtere Vlielandse zei dat er niets loos was, dat de waterkering dicht zou gaan en dat er verder niets te melden was. Dus zei ik tegen mijn chef: had me even gebeld als je per se iets uit Harlingen had gewild.

Vandaag ook een stukje geleverd over de zes ontwerpen van toparchitecten voor het nieuwe Groninger Forum. Ik had naar Groningen gemoeten, maar om een uur of drie meldde ik me af bij de voorlichter. Waarom, wilde hij weten. -Met dit weer ga ik niet de weg op als het niet moet, zei ik. Hij: Je hoeft toch niet te fietsen? Achteraf ben ik blij dat ik niet gegaan ben. Ik kon telefonisch de voorzitter van de beoordelingscommissie spreken en de ontwerpen stonden op internet. Mooi geregeld. Later zei een andere voorlichter dat ik groot gelijk had dat ik niet was gekomen. En met zes doden in het verkeer kan ik achteraf blij zijn dat ik me niet stoerder heb willen voordoen dan ik ben. Opvallend dat een verslaggever van het Journaal eerlijk bekende "best wel bang" geweest te zijn toen hij vanaf de kop van Noord-Holland over de Afsluitdijk richting Friesland reed. Nauwelijks zicht, mistig, zware regenbuien. Opmerkelijk omdat het een mannelijke verslaggever betrof. Het zijn toch meestal nog de vrouwen die hun zwakheden en angsten durven bekennen,