Celtic-Feyenoord

'Zijn ze nou helemaal? Een debiel kan het verschil zien tussen een shirtje van AC Milan en dat van Celtic', zuchtte mijn collega van de sport. Ik had hem gebeld en gewezen op een fout onderschrift in NRC Handelsblad van 25 oktober jl. op de mediapagina. Onder een foto van de juichende Feyenoorder Wim Jansen, die het eerste doelpunt maakt tegen Europacuphouder AC Milan (thuis in Rotterdam in de herfst van 1969) staat dat de Rotterdamse club ''scoort in de Europacupfinale tegen Celtic''. Nou, een kind kan inderdaad zien dat hier geen horizontaal gestreepte shirtjes van de Schotten in beeld zijn, maar de donkere rood-zwarte van de Milanezen. Bovendien zien we geen Ove Kindvall die de bal over Celtic-keeper Williams stift, maar die van Wim Jansen. Jansens doelpunt was een mazzelgoal. De Milan-goalie, de zwarte spin Cudicinni, verkeek zich volledig op de mislukte voorzet, cq trap, wankelde nog achterover, maar greep mis: 1-0 voor Feyenoord! De ramen van ons huis barstten bijkans van het gejuich van mijn vader, broer, moeder en mij. De tweede helft mocht ik niet zien, ik was pas 9 jaar, dat werd te laat. De wonderschone kopbal van Wim van Hanegem, na een voorzet op maat van linksbuiten Coen Moulijn, heb ik niet live gezien. Maar Feyenoord won wel met 2-0 en schakelde de titelhouder uit. Een regelrechte sensatie. Ik ben toen begonnen met een plakboek, dat eindigde met het winnen van de de Europacup door Feyenoord. Als eerste Nederlandse club, benadrukte mijn vader steevast ietwat geirriteerd. Want hij kon het niet uitstaan dat het Feyenoordelftal na het binnenslepen van de Cup ontvangen werd op het Catshuis, maar de Ajaxieden de jaren daarop door de Koningin. ''Dat komt natuurlijk dat het een club uit Rotterdam is van havenarbeiders.'' Mijn vader groeide op in Rotterdam, mijn broer is er geboren en veel familie woonde er vroeger ook. Geen wonder dat ik opgroeide tot Feyenoord-fan. De animositeit tussen Feyenoord en Ajax vierde toen ook al hoogtij. Nog steeds is mijn zondag goed als Ajax heeft verloren en Feyenoord heeft gewonnen.
Het viel me dus direct op dat het onderschrift in mijn krant niet klopte. Ik ben misschien wel een van de grootste vrouwelijke specialisten op het gebied van het jaar dat Feyenoord de Europacup won. Tot vervelenstoe bladerde ik in mijn plakboeken, bestudeerde foto's, las teksten en tekende voetballers na. Dus vertel mij niks over het elftal van Feyenoord in het seizoen 1969-1970!
''Misschien kan het nog in correcties en aanvullingen'', opperde ik. Maar mijn collega van sport dacht dat men het te lang geleden zou vinden om alsnog te rectificeren. Ik vraag me af of er geen lezers zijn die het verkeerde onderschrift is opgevallen. Dat moest haast wel. Maar wie weet, misschien is het al rechtgezet.