Marrums paardenvlees

Deskundigen of zij die er voor dorrgaan hebben het vaak mis. Waarnemers en journalisten hebben vaak niet door, hoe het volk iets beleeft. Een mooi voorbeeld was vrijdagavond. Na het debat Bos-Balkenende wees oud-PSP'ster Andree van Es Balkenende als winnaar aan. Net als hoofdredacteur Arendo Joustra van Elsevier, die vond dat Bos zonder stropdas nooit kon scoren bij oudere kiezers van vooral socialistische huize. Tot slot Henkjan (Idols) Smits door RTL 4 ingehuurd als imagodeskundige. Die wist zeker te weten dat Bos een controlfreak met faalangst was. En dat je hem zag verstarren toen hij de leeftijd van Balkendes dochtertje niet precies wist te noemen (zij is 7, maar Bos dacht 4 of 5 ). Wat een afgang voor de verstarde Bos en wat scoorde de premier goed met zijn minzame glimlachje! Ik snapte het commentaar niet. Hoewel ik PvdA noch CDA stem (en ook geen VVD of SP, GroenLinks of ChristenUnie) overtuigde Bos mij veel meer dan Balkenende. Ik kon niet nalaten na elke one-liner die hij uitte ,,goed zo!'' te roepen. Ik maak onderdeel uit van de gemiddelde Nederlander, want uit een peiling na afloop bleek dat 50 procent Bos als winnaar zag en 46 procent Balkenende. De zogenaamde commentatoren zaten er naast.
Vier jaar geleden kocht ik het boek ,,De puinhopen van vier jaar Paars'' van Pim Fortuyn. Onder collega's was hoon mijn deel. Een van hen zei dat Fortuyn ,,gek'' was. Meer woorden wilde ze er niet aan vuil maken. Een andere zei dat ze het boek weliswaar niet had gelezen, maar dat je die Fortuyn toch echt niet serieus kon nemen: een homo met twee van die hondjes, die ,,kuttenlikkertjes''. Maar ik voelde me aangetrokken tot die kale homo, met die eerlijke oogopslag, die zelfbewuste lach en zijn vermogen zichzelf niet al te serieus te nemen en was benieuwd naar wat hij te zeggen had. Ik wist, voelde intuitief dat Fortuyn zijn slag kon slaan, dat hij verwoordde wat veel mensen dachten en dat veel van mijn collega's net zo spraken als het politieke establishment: met minachting voor de gewone man en diens zorgen en angsten. Tot mijn schrik was ik het in 90 procent van de gevallen met Fortuyn eens. Een kennis die al jaren de gang naar de stembus had gemeden, overwoog in het jaar 2002 hem zijn stem te geven. ,,Ik wil hem een kans geven zodat hij kan laten zien dat hij het anders doet.'' Op Fortuyn heb ik overigens niet gestemd. Dat hij gedemoniseerd is door de Nederlandse pers staat voor mij als een paal boven water. Met als dieptepunt het hoofdredactionele commentaar in NRC Handelsblad, op de dag van de moord. Onlangs vergeleek de commentator van de Leeuwarder Courant Fortuyn nog met Filip de Winter, de voorman van het Vlaams Belang. Wat natuurlijk onzin is en per definitie onjuist, zoals ook Belgische commentatoren aangaven. Fortuyn wilde een generaal pardon voor de 23.000 asielzoekers en een stop op de immigratie van niet-westerse allochtonen. De Winter wil dat immigranten vertrekken en Vlaanderen weer wit wordt. Fortuyn was geen racist, van De Winter ben ik daar niet zeker van. De Winter wil terug naar de gezinswaarden en is tegen het homohuwelijk. De homoseksueel Fortuyn was een liberaal die streed voor emancipatie van allochtone vrouwen, homo's, lesbo's. Dat laatste zou De Winter nooit zo roepen: die ziet ze liever vertrekken naar hun ,,eigen'' land.

Wat me verbaast is dat geen enkel Fries medium nog heeft geschreven dat bij de eigenaar van de 150 geredde Marrumse paarden in 1998 ernstig verzwakte en zieke schapen in beslag zijn genomen. De man is meerdere malen met de AID en Landelijke Inspectie Dierenbescherming (LID) in aanraking geweest. De Telegraaf meldde dit feit vrijdag op de voorpagina. Ik maakte er melding van in de krant van zaterdag. Die namiddag werd ik gebeld door een voormalige vrijwilligster van de Dierenbescherming, die zelf in 1998 tevergeefs weken bij de politie aandacht had gevraagd voor de slechte conditie van schapen van dezelfde eigenaar, die op de zeedijk bij Oosterbierum graaden. Toen de politie Franeker geen actie ondernam, belde ze de politie in Stiens. Pas na drie maanden werd er iets aan gedaan. Ze las me de brief voor die ze had gekregen van de politie, waarin werd gesproken van ,,een zeer ernstige situatie''. ,,Die helaas veel te lang heeft geduurd''. De tipgeefster was woedend. Ze wist dat veel paarden, die nu met veel pijn en moeite waren gered, het slagersmes zou wachten. ,,Die Lootsma haalt elk jaar paarden uit Rusland om een groot deel daarvan te laten slachten.'' Ik sprak hierover met directeur Ultsje Hosper van It Fryske Gea. Hij kende het verhaal niet, maar ja, Lootsma mag doen met zijn paarden wat hij wil. Opmerkelijk was ook dat burgemeester Wil van den Berg op een persconferentie vorige week zei dat de paarden na hun redding naar Lootsma terug zouden gaan. ,,Daar zijn ze in een vertrouwde omgeving'', (oke) en in ,,vertrouwde handen'' en ,,wordt er goed voor ze gezorgd''. Ik schamperde naar mijn collega van de Leeuwarder Courant: ,,mooie vertrouwde handen''. Want hoe je het ook wendt of keert: de eigenaar is verantwoordelijk voor het welzijn van zijn paarden. Ook al is wellicht sprake van overmacht, want het water in de polder stond in 50 jaar niet zo hoog. Ben benieuwd wat het OM doet, nu de Partij voor de Dieren (www.partijvoordedieren.nl) aangifte heeft gedaan van nalatig handelen van zowel eigenaar als It Fryske Gea. De partij wil ook dat de paarden in beslag worden genomen, zodat ze kunnen genieten van hun leven en niet geslacht worden. Ook iets wat geen enkel Fries medium meldt.
Veel mensen zal het tegen de borst stuiten dat paarden worden geslacht. Ze vinden het erger dan het afmaken van koeien, varkens en schapen voor de menselijke vleesconsumptie. Een paard is een edel dier, immers. Maar in India zijn koeien weer heilig. Dus alles is betrekkelijk op deze waanzinnige aardkloot. En is het doden van een kat of hond op de Filippijnen of in Korea, waar hondenvlees op het menu staat, erger dan het laten leegbloeden van een halal-schaap in een islamitisch slachthuis? Wat volgens de eigenaren maar een minuut schijnt te duren en waarvan het dier niets merkt, zo stond zaterdag in de Volkskrant.
Als kind van een jaar of vier, vijf ging ik elke week met mijn vader naar paardenslager Anema in Harlingen. We kochten daar dan altijd paardenworst. De vrouw van de slager boog zich elke keer over de marmeren toonbank en vroeg dan vriendelijk: ,,Stukje peerdewust?'' -Ja, lekker en ik zoog de zoete vleessappen op. Ik ben nu al 25 jaar vegetarier, maar de smaak van paardenvlees herinner ik me nog goed. Toch verlang ik nooit meer naar (paarden)vlees. Het is ongezond (urinezuurvormend,wardoor het jicht en hart- en vaatziekten kan veroorzaken) en bovendien stuit het me tegen de borst om een dierenlijkje te verorberen. Mens en dier zijn weliswaar niet gelijk, maar wel gelijkwaardig. Een dier is een niet-menselijk wezen met gevoel (definitie van de Australische filosoof Peter Singer) , dat nooit voor zichzelf kan opkomen. Een mens is een menselijk wezen met gevoel, dat wel voor zichzelf kan spreken. En dat ook voor dieren behoort te doen.