Verwend

Nederlandse kinderen zijn de meest verwende ter wereld. Dat zegt familietherapeut Else-Marie van den Eerenbeemt die ik deze week interviewde voor een blad. 'In de hele wereld staan ze slecht bekend', zei ze. ,,Daar griezelen mensen van die Hollandse kinderen die op een tafel staan te dansen, maar vooral van hun ouders die dat prachtig vinden.' Omdat ik voor mijn opdrachtgever altijd een positieve inslag moet verzinnen, heb ik bovenstaande passage niet gebruikt. Want, zo zegt Else-Marie, de meeste ouders doen het wel goed. Opvoeden, bedoelde ze. Else-Marie bedacht de term ,,Hotel Mama'' (jongeren die langer thuisblijven wonen en later het huis uitgaan) en vindt het niet goed als ouders zich door hun kinderen bij de voornaam laten noemen. ,,Daarmee ontneem je hen het unieke woord ,,mama'' of ,,papa'', van wie je er maar een hebt.'' Ook hekelt ze de ik-cultuur en om de in zelfhulpboeken gepropageerde wijsheid om het geluk en je zelfrespect vooral uit je zelf te halen. ,,Geluk ontleen je niet door in de spiegel te kijken'', vindt ze. ,,Een mens is een relationeel wezen en heeft anderen nodig die hem bevestiging geven''. Ik moest aan al die mensen denken die me aanraadden om eerst ,,van mezelf'' te houden, want pas dan kon ik dat van een ander doen. En dan pas was ik klaar voor een relatie. Misschien heb ik dat de afgelopen dagen gedaan, want opeens is mij een ontzettend leuke en lieve vrouw als het ware in de schoot geworpen. Terwijl ik nergens op uit was, kwam zij in mijn leven en geeft zij mij alles waarnaar ik altijd heb gesmacht. Nee en niet via internet, maar op de gewone manier. En ze woont ook nog in de buurt, op nog geen 12 minuten rijden. Het leven zit vol verrassingen.
Het geluk uit jezelf halen. Else-Marie gruwt ervan. Zij hecht aan familiebanden, die je volgens haar beter niet kunt verbreken. Toen ik de afspraak maakte en zij 9.00 's morgens voorstelde, vond ik dat wat vroeg. -Heeft u jonge kinderen? wilde ze weten. Nee, die heb ik niet. -Je had moeten zeggen dat je je moeder en tante in huis hebt, voor wie je zorgt', zei een vriendin, ,,dan had je meteen een goede beurt gemaakt.'' Else-Marie gaf me haar man Dick die mij zijn e-mailadres doorgaf, waarnaar ik het stuk kon mailen. Het gesprek met haar duurde een half uurtje, maar ze was content over het artikel, schreef haar man, die blijkbaar als een soort manager fungeert.

Ik lees dat tweederde van de Nederlanders geen contact heeft met allochtonen. Maar Turken en Marokkanen op hun beurt blijven ook te veel op zichzelf. Ze trouwen in eigen kring, vinden werk in eigen kring en bemoeien zich ook niet veel met Nederlanders. Dat komt ook omdat ze in verschillende wijken wonen. Slecht voor de integratie, vindt het CBS. Ga ik met allochtonen om? Ook niet. Vroeger hadden we Indonesische buren, maar dat waren Nederlanders. De man vocht met het KNIL tegen de Japanners. Vroeger op het Atheneum had ik een Chinese vriendin. En ik heb al jaren een dierbare vriendin die op Curacao geboren is, maar die de Nederlandse nationaliteit heeft. De Antillen maakten deel uit van Nederland. Dus die telt ook niet mee, hoewel ze een donkere huidskleur heeft en door veel mensen voor ,,allochtoon'' wordt aangezien. Ik weet niet of ik me er druk om moet maken dat ik niet met allochtonen omga. Je vindt vrienden, niet omdat ze het een of ander zijn, maar omdat je ze aardig vindt. Blijkbaar kwamen er geen allochtonen op mijn pad.

Gisteren lag er een afgekloven muisje op mijn vloerkleed. De pootjes gestrekt en het staartje languit. Alleen de ingewanden waren zichtbaar. Soms heb ik een hekel aan mijn katten, die van alles op mijn tapijt deponeren. Jonge lijsters, spreeuwen, mussen en muizen. Libellen en vliegen eten ze op. Maar de Wiskas en de Sheba laten ze staan. Over verwend gesproken!