Vandaag in Huize De Mik

Monday, May 30, 2005

Chauvinist

Dat was vanmorgen weer lekker wakker worden. NON, zeiden de Fransen gisteren. Nu wij nog aanstaande woensdag! Misschien zakt die hele EU nu wel in elkaar. En komt de gulden terug! Laten we ons afscheiden! Dat ene Europa is toch al een farce. Ik heb het boek ,,Het Eurovisie Songfestival 50 jaar'' gekocht, het officiele boek, geschreven door een hetero Engelsman, die al 13 jaar niet meer in Europa woont. Een dus volledig foute man voor zo'n klus. Hij mag dan nog 100 keer John Kennedy O'Connor heten, schrijven doet hij gortdroog, hij is gespeend van elke humor, en wat het ergste is: hij zet elke niet-Engelse en vooral de Nederlandse deelnemers in de zeik. Ik had al argwaan toen ik het omslag bestudeerde. Van de zeven foto's zijn er maar liefst vier Engelse deelnemers. Alleen om Abba, Celine Dion en Johnny Logan (twee keer winnaar) kon deze Kennedy niet heen. Hij weet nergens de goede toon te raken. Over winnares Corry Brokken, die in 1957 eerste werd in Frankfurt met ,,Net als toen'' schrijft hij: ,,Nu torende ze lachwekkend hoog uit boven haar piepkleine begeleider Sem Nijveen, die was meegekomen om de vioolsolo te spelen. De juryleden slaagden er echter in geen acht te slaan op die vreemde combinatie en Brokken en Nijeveen waren vanaf de start van de stemming duidelijk de aanvoerders.'' Alsof het om je begeleider gaat! Over winnares Teddy Scholten (Cannes, 1959) weet hij te melden: ,,Een beetje'' was niet het beste liedje van de avond maar de charmante presentatie en het springerige karakter van de muziek en de tekst overtuigden de juryleden.'' Ik wist op voorhand al dat hij Teach-In de grond in zou schrijven. En ja hoor: ze droegen ,,vreemde, sciencefictionachtige pakken''. ,,De tekst van hun liedje was tamelijk belachelijk'', ,,niet echt het hoogtepunt van de Songfestivalgeschiedenis.'' ,,De ontvangst van Ding-a-dong was nogal lauw. Het haalde niet eens de top in de Nederlandse hitparade.'' Ik heb de Engelse groep Brotherhood of Man (winnaars van 1976 in Den Haag) altijd veel belachelijker gevonden met die kunstmatige danspasjes en gemankeerde armbeweginkjes. Om maar te zwijgen over Buck Fizz die in 1981 namens Engeland wonnen in Dublin. Twee overduidelijke homozangers die een rokje van de billen van hun medezangeressen aftrekken. Kennedy noemt hun single ,,een megasucces''. Ach, Engelsen zijn nu eenmaal chauvinisten en Nederlanders zijn per definitie niet trots op hun land. Ik moet er maar mee leven.
Zometeen heb ik een interview met Jack Kooistra, rechtbankverslaggever van het Friesch Dagblad, maar vooral levenslange speurder naar oorlogsmisdadigers die hun straf zijn ontlopen. Ik spreek hem omdat volgende maand zijn laatste boek verschijnt. Kooistra wordt wel de ,,Friese Wiesenthal'' genoemd en heeft menig Nederlands oorlogsmisdadiger weten te traceren onder wie Jacob Luitjens en Herbertus Bikker. Zijn vrouw wil niet meer dat hij thuis geinterviewd wordt. Ze is al eens twee keer klem gereden door een of andere idioot, vermoedelijk een neo-nazi en Kooistra zelf is meerdere malen bedreigd. Dertien jaar geleden heb ik hem al eens geinterviewd en zat ik in zijn kleine werkkamer tussen 800 boeken en 100.000 kleine kaartjes met namen. Hij heeft een zelf opgezet oorlogsarchief. Jack is altijd goed voor sappige citaten. ,,Oorlogsmisdadigers (die nog vrij rondlopen red.) moeten weten dat ze niet veilig zijn in Nederland. Ze moeten mijn hete adem in hun nek voelen. Dat hebben ze tegoed, omdat ze hun straf zijn ontlopen.'' Over Luitjen. ,,Je begint niet op zo'n man te schelden, al denk je wel in je hart: was Magere Hein maar eerder bij je langs gekomen.'' De dood noemt hij ,,de natuurlijke inquisitie''. Jack is de eminence grise van de Friese justitiejournalistiek. Elke morgen staat hij om vijf uur op en rent hij vijf kilometer, om zijn conditie op peil te houden. Een kleurrijk man die geen blad voor de mond neemt. Toen ik nog bij Perbureau PENN werkte belde hij altijd gegevens door van rechtzittingen waarbij hij zat. Wij maakten daar dan berichten van voor het ANP. Jack is fervent voorstander van het publiceren van namen van veroordeelden, zoals elders in de wereld ook gebeurt. Voor sommige misdadige recidivisten ziet hij geen andere oplossing dan ,,elimineren.'' Hij kan smakelijk anekdotes opdissen uit zijn lange loopbaan. Hij is nu 75 en het is genoeg geweest, vermoed ik dat hij zal zeggen.

0 Comments:

Post a Comment

<< Home