Baldadig

Als Balkenende roept dat we een modderfiguur slaan als we de Europese Grondwet wegstemmen, word ik baldadig. Alleen zo'n opmerking van J.P. noopt me al om een krachtig ''nee'' te laten horen. Wie zijn volk niet serieus neemt, roept het over zichzelf af. Een nederlaag, bedoel ik. Het is opnieuw de arrogantie van de macht die opgeld doet. Den Haag dacht natuurlijk dat de meeste burgers die hele wet niets kon schelen en dat het handjevol kiezers dat de moeite nam om de gang naar de stembus te maken, wel "voor" zou stemmen. Valt dat even tegen. Hoe meer voorlichting er wordt gegeven over de wet - en die is al uiterst summier - hoe meer Nederlanders ervan overtuigd raken dat we met die grondwet geen zier opschieten! Het is een verlate reactie om eindelijk eens nee te kunnen roepen tegen die over onze ruggen heen ingevoerde verfoeide euro. En al die verdere dwaasheid van een verenigd Europa, dat ons louter voordelen zou brengen, maar waar we als gewone ingezetene maar niets van merken.
Overigens schijnen ze op de veemarkt in Leeuwarden, ruim drie jaar na de invoering van de gezamenlijke munt, nog steeds te rekenen in guldens. Pas als de deal beklonken is en de handen op elkaar kletsen, wordt er omgerekend in euro's. Een kleine daad van verzet! Zo kun je in een Gronings eetcafe nog steeds met guldens betalen. Ik heb er ooit eens een stukje over geschreven. Was toch wel even schrikken dat je voor twee koffie met slagroom bijna een tientje moest neertellen!
Vanavond was ik in Cafe Cafe aan het Ruiterskwartier met een collega/vriendin die een neus heeft voor nieuwe trendy eetgelegenheden. Opvallend waren de hoge tafels bij binnenkomst met witte krukken waaraan je kunt eten. Het restaurant zat vrijwel stampvol en dat op een gewone woensdagavond. Dan moet het eten wel haast goed zijn. Een vlugge blik op de menukaart leerden dat er twee vegetarische gerechten geserveerd worden en een vega-maaltijdsalade met geitenkaas en rozijnen. Altijd zeer insprirerend om met deze collega te spreken. Ze heeft een stragische, frisse kijk op de dingen, is kritisch en praat je niet naar de mond. Bovendien is het altijd gezellig om de laatste nieuwtjes uit te wisselen. Ik hoorde nog een nieuwtje over een bekende schaatsenrijdster die niet uit de kast durft te komen. Haar naam houd ik natuurlijk voor me, zeker op een website als deze, en ik ben ook geen voorstander van het outen van mensen, die daar zelf klaarblijkelijk nog niet aan toe zijn. Wel vraag ik me af waarom er zo weinig bekende homo's in de sport rondlopen. Ik weet het van oud-judoka Irene de Kok en er schijnt nog een kockbokster te zijn die de vrouwenliefde is toegedaan. Bij de heren is het gayzaad nog dunner gezaaid. Er is een zwemmer, die vorig jaar nog een Olympische medaille haalde, maar ik ben zijn naam even vergeten. Dat is het dan wel.
Ik ben nog altijd van plan om me op te geven om voorlichting te geven namens het COC aan middelbare scholieren. Ik vind het bijna een plicht, vooral nu de tolerantie ten opzichte van andersgeaarde dramatisch afbrokkelt. De Amerikaanse journalist Chris Crane blijkt in AMsterdam afgetuigd te zijn toen hij hand in hand met zijn vriend liep. En ja, het waren vermoedelijk Marokkaanse jochies die dat beeld niet konden verdragen. Niet verwonderlijk, want de directies op hun scholen durven geen COC-voorlichters uit te nodigen, omdat de veelal allochtone ouders hierop tegen zijn. Ook al weer niet verwonderlijk als een imam meldt dat je homo's van daken kunt zwiepen. Het beeld van het tolerante Nederland brokkelt af. Ik vind het verontrustend. Twintig jaar geleden was Amsterdam juist de enige stad waar je als homo of lesbo hand in hand kon lopen. Burgemeester Cohen vindt het ook jammerlijk dat de discriminatie hand over hand toeneemt, maar wil en passant niet onbenoemd laten dat die ook de allochtonen zelf betreft. Jammergenoeg zien deze laatsten niet in dat zij hetzelfde doen als waarvan ze de autochtonen beschuldigen als ze een homoseksueel afranselen. Maar als je niets weet van homoseksualiteit, beschouw je dit natuurlijk als iets vies en tegennatuurlijks en dan is het de kortste klap om iemand in elkaar te slaan. Uiterst pijnlijk dat dit gebeurt in een stad die de gaycapital of the world werd genoemd in een land dat als eerste het burgerlijk huwelijk openstelde voor paren van gelijke kunne. Helaas door hier geboren ,,medelanders'' die de tolerantie van ons land ten opzichte van andersgeaarden nog niet hebben geinternaliseerd.

Ik lees in de Prive -niet gekocht even in de supermarkt doorgebladerd wees gerust- dat president Bush koningin Beatrix tijdens zijn bezoek aan Margraten joviaal op de rug sloeg. Een vriendschappelijk gebaar, dat echter bij de majesteit totaal verkeerd viel. Een ingewijde meldt dat ze enkele seconden verstarde. Wie durft mij ongevraagd en onverwachts op mijn koninklijke rug te kloppen? Ook al ben je dan de president van de VS, je blijft wel republikein! En in dit geval een boer uit Texas die zo van zijn ranch is geplukt. Een ijskoude blik verscheen op het gelaat van onze vorstin. Bush had niks door. Toen ik hem de vliegtuigtrap zag oplopen bedacht ik me opeens dat hij me wel een informele pief met humor lijkt. Niet bedeeld met al te veel intellect, maar zijn hartelijkheid maakt dat ruimschoots goed. Zo iemand van: niet zeuren, maar vooral genieten van het leven. Mijn adviseurs fluisteren me wel in wat ik moet zeggen en doen. Die hebben hem dan verzuimd te vertellen dat je een majesteit niet al te vriendschappelijk kunt benaderen en dat gepaste afstand gewenst is. Dat weten haar onderdanen maar al te goed en die zul je ook niet betrappen op iets onverwachts spontaans. Althans niet de laatste tijd. Begin jaren tachtig gaf een Amsterdammer haar een zoen, toen ze incoginito door het centrum liep. Maar dat was ruim 20 jaar geleden. Nu wordt ze ouder en majestueuzer. Hoewel iemand - was het een Afrikaan ?- haar op de dag dat haar vader Bernhard met spoed naar het ziekenhuis werd vervoerd - op het podium een dans met haar uitvoerde. Nee meneer Bush, de volgende keer houdt u uw handen thuis!