Aaisykje
Nieuwsvasten schijnt goed te zijn. Ik deed het de afgelopen week. Even helemaal niets zien, horen of lezen wat op nieuws lijkt. Ik zat in Parijs, waar Nederlandse kranten, behalve op Gare du Nord, niet voorhanden zijn, de tv uit bleef en ik dus alleen maar heb gelezen in boeken, gewandeld en gefietst heb en tentoonstellingen bezocht. In het Musee d'Orsay was een overzichtstentoonstelling van de neo-impressionist Seurat te zien. Fabuleus hoe hij met kleine, schilderpuntjes een impressie gaf van de Seine met op de achtergrond de ondergaande zon. In Musee d'Luxembourg was een kleine, maar fijne expositie ingericht over Henri Matisse. Vooral diens muurdoeken waren indrukwekkend, de kleurstellingen verrassend en buitengewoon.
Die ene voorjaarsweek trof ik het: elke dag was het 23 graden. En zelfs 30 graden in de zon, zag ik. Terug in het kikkerlandje wees de thermometer 14 graden aan. Maar in Parijs was het nu ook maar 17 graden, troostte mijn vriendin daar.
Op de heenweg in de trein sloeg ik een merkwaardig tafereel gade geslagen. Een oudere dame met een vreemd rond hoofddeksel zag ik het Boekenweekgeschenk van Jan Wolkers doorbladeren. Daarna zag ik haar iets verscheuren. Ik kon tussen de hoofdsteunen doorkijken en was getuige van een mysterieus schouwspel. Bladzij voor bladzij scheurde ze de pagina´s uit het boek om ze in het afvalemmertje te gooien. Al snel zat ze met het lege omslag in het haar handen. Ze aarzelde geen moment en pakte uit een klein tasje uit haar handtas een nagelschaartje, waarmee ze het kaft doormidden knipte en vervolgens de stukken karton zelf ook nog eens in kleine snippers sneed. Uiteindelijk was er van Jan Wolkers niets meer over. Blijkbaar was ze niet alleen gechoqueerd door de inhoud, ze moet die welhaast als vulgair en godslasterlijk beoordeeld hebben. In elk geval noopte een korte blik over de pagina´s haar tot dit gedrag. Vernietigd moest dit werkje worden! Met een norse blik en een waggelende gang zag ik haar na het uitstappen het perron oplopen. Wat zou ze gelezen hebben? Ongetwijfeld vele varianten van het woord waarvan de Bond tegen het Vloeken ons bewust wil maken. En natuurlijk synoniemen van copulerende stellen. Voor deze godsdienstfanate (zo vermoed ik althans) was het allemaal te veel. Wat de andere treinreizigers van haar exercitie dachtten, kon haar niet schelen. Met een doelgerichte blik kweet ze zich van deze missie , die haar in eigen gedachten ongetwijfeld door God zelf was ingegeven.
Wat heb ik gemist aan nieuws? Drie belangrijke doden gingen zonder mijn weten heen: Lou de Jong (90), George Kennan (101) en oud-minister Van der Klauw.
In mijn thuisbasis Friesland verbood de rechter, tot grote woede van het aaisykende volksdeel ´het onschuldig ecologisch voorjaarsgenoegen´´, zoals voorzitter Osinga van de Bond van Friese Vogelbeschermingswachten het aaisykje (eierzoeken) vanmiddag zo mooi verwoordde. Eieren zoeken? Ja. Rapen? Nee! gebood de rechtbank. Maar de Friezen laten zich deze eeuwenoude traditie niet zomaar afpakken. Want zonder zoekers geen nazorgers met gevolg dat duizenden kievitseieren onherroepelijk zullen worden vermorzeld in de cyclomaaieres, waarschuwde Osinga. Want wie niet mag zoeken en rapen, wil de nesten ook niet met beschermers markeren, voordat de boeren hun land gaan bewerken. Opvallend is dat Brussel geen bezwaar heeft tegen het eierzoeken. Osinga maakt zich kwaad: die 25.000 geraapte Friese eieren vallen in het niet bij de ruim 435.000 kieviten die er jaarlijks door Franse jagers worden neergeknald. Zoveel? vroeg ik ongelovig. Ja, zoek het maar op de websites van de Franse jagers op, zei hij.
Behalve dat, neem ik me voor om minder te kopen, minder te eten en meer te bewegen. Consuminderen en minimaliseren spreken me steeds meer aan. De hele consumptiemaatschappij begint me hoe langer hoe meer tegen te staan. Als ik winkel, merk ik dat ik alles al heb. Dat is wederom een geruststellende gedachte. Een mens kan als het moet met heel weinig toe. En wie minder koopt en eet, spaart niet alleen zijn gezondheid, maar ook zijn portemonnee. Ook wel een prettige bijkomstigheid.
Die ene voorjaarsweek trof ik het: elke dag was het 23 graden. En zelfs 30 graden in de zon, zag ik. Terug in het kikkerlandje wees de thermometer 14 graden aan. Maar in Parijs was het nu ook maar 17 graden, troostte mijn vriendin daar.
Op de heenweg in de trein sloeg ik een merkwaardig tafereel gade geslagen. Een oudere dame met een vreemd rond hoofddeksel zag ik het Boekenweekgeschenk van Jan Wolkers doorbladeren. Daarna zag ik haar iets verscheuren. Ik kon tussen de hoofdsteunen doorkijken en was getuige van een mysterieus schouwspel. Bladzij voor bladzij scheurde ze de pagina´s uit het boek om ze in het afvalemmertje te gooien. Al snel zat ze met het lege omslag in het haar handen. Ze aarzelde geen moment en pakte uit een klein tasje uit haar handtas een nagelschaartje, waarmee ze het kaft doormidden knipte en vervolgens de stukken karton zelf ook nog eens in kleine snippers sneed. Uiteindelijk was er van Jan Wolkers niets meer over. Blijkbaar was ze niet alleen gechoqueerd door de inhoud, ze moet die welhaast als vulgair en godslasterlijk beoordeeld hebben. In elk geval noopte een korte blik over de pagina´s haar tot dit gedrag. Vernietigd moest dit werkje worden! Met een norse blik en een waggelende gang zag ik haar na het uitstappen het perron oplopen. Wat zou ze gelezen hebben? Ongetwijfeld vele varianten van het woord waarvan de Bond tegen het Vloeken ons bewust wil maken. En natuurlijk synoniemen van copulerende stellen. Voor deze godsdienstfanate (zo vermoed ik althans) was het allemaal te veel. Wat de andere treinreizigers van haar exercitie dachtten, kon haar niet schelen. Met een doelgerichte blik kweet ze zich van deze missie , die haar in eigen gedachten ongetwijfeld door God zelf was ingegeven.
Wat heb ik gemist aan nieuws? Drie belangrijke doden gingen zonder mijn weten heen: Lou de Jong (90), George Kennan (101) en oud-minister Van der Klauw.
In mijn thuisbasis Friesland verbood de rechter, tot grote woede van het aaisykende volksdeel ´het onschuldig ecologisch voorjaarsgenoegen´´, zoals voorzitter Osinga van de Bond van Friese Vogelbeschermingswachten het aaisykje (eierzoeken) vanmiddag zo mooi verwoordde. Eieren zoeken? Ja. Rapen? Nee! gebood de rechtbank. Maar de Friezen laten zich deze eeuwenoude traditie niet zomaar afpakken. Want zonder zoekers geen nazorgers met gevolg dat duizenden kievitseieren onherroepelijk zullen worden vermorzeld in de cyclomaaieres, waarschuwde Osinga. Want wie niet mag zoeken en rapen, wil de nesten ook niet met beschermers markeren, voordat de boeren hun land gaan bewerken. Opvallend is dat Brussel geen bezwaar heeft tegen het eierzoeken. Osinga maakt zich kwaad: die 25.000 geraapte Friese eieren vallen in het niet bij de ruim 435.000 kieviten die er jaarlijks door Franse jagers worden neergeknald. Zoveel? vroeg ik ongelovig. Ja, zoek het maar op de websites van de Franse jagers op, zei hij.
Behalve dat, neem ik me voor om minder te kopen, minder te eten en meer te bewegen. Consuminderen en minimaliseren spreken me steeds meer aan. De hele consumptiemaatschappij begint me hoe langer hoe meer tegen te staan. Als ik winkel, merk ik dat ik alles al heb. Dat is wederom een geruststellende gedachte. Een mens kan als het moet met heel weinig toe. En wie minder koopt en eet, spaart niet alleen zijn gezondheid, maar ook zijn portemonnee. Ook wel een prettige bijkomstigheid.
posted by Karin.E. at
10:59 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home