R.I.P
Goddank is er nog wat positiefs te melden in deze donkere, sombere dagen. De beurskoersen stijgen weer. GroenLinks is opeens koningsgezind en vraagt de Koningin een oproep te laten doen tot verzoening, nu ons land uiteen dreigt uiteen te vallen. (Wie had er ook al weer kritiek op een overerfelijk staatshoofd?) En ik stond vanmorgen fitter en vroeger op, hoewel ik laat ging slapen en een drukke dag achter de rug had. En Arafat wil maar niet dood. Hij leeft nog steeds, hoewel er gisteren werd gerept dat hij nog maar enkele uren te leven zou hebben. De man vecht voor zijn leven, zei men bij RTL 5. Nou vechten, ik denk dat hij blij is wanneer zijn strijd achter de rug is. Hij is zo ernstig ziek, dat hij terminaal is en vermoedelijk rustig zal inslapen.
Wat is Frits Wester toch komisch. Hij zei dat de Kamerleden ,,hun posities'' innamen. Hij herstelde zich direct, en zei ,,hun plaatsen.'' Zat vermoedelijk nog te veel met zijn gedachten bij de belegerde straat in Den Haag. Burgemeester Deetman antwoordde tijdens een persconferentie op de vraag waarom het luchtruim gesloten was. ,,Omdat ik u liever voor mij heb, dan boven mij.'' Een vette glimlach toverde hij op zijn gezicht. Naar wie hij keek weet ik niet, maar het moet een vrouwelijke verslaggever zijn geweest. ,,Ik kijk u graag in de ogen'', zei hij. Mannen van die leeftijd durven nog zonder blikken en blozen seksistisch te zijn.
Ik sprak vanmorgen een collega, die zei dat het wel oorlog leek. In Den Haag staan 40 ME-busjes, arretatieteams uit het hele land, gepantserde auto's, de Koninklijke Marine, sluipschutters en agenten. Dit alles is nodig omdat de verdachten, die zichzelf verschanst hebben in een woning in de Haagse Antheunisstraat, zichzelf mogelijk gaan opblazen. Hij zei dat zijn vriendin jaren in Amsterdam had gewoond in een buurt met veel allochtonen. Toen er daar met gemeentesubsidie een badhuis voor vrouwen werd geopend, werd ze daar geweigerd. En ze werd belaagd en uitgescholden door kleine Marokkaanse rotjochies. Een ieder van ons kende die verhalen wel van mensen uit zijn kennissenkring. De collega zei dat hij vijf jaar geleden niet opschreef als een echte Liwwadder iets riep over buitenlanders. Wat waren we toch politiek correct. Wie ook maar iets van kritiek op ,,buitenlanders'' durfde uiten, werd direct uitgemaakt voor racist. Nederlanders en allochtonen leefden jarenlang in hun eigen wereld. We gedoogden elkaar, maar echt contact was er niet. Dat noemden wij tolerantie. Het was eerder wederzijdse onverschilligheid. Leven en laten leven. Elkaar echt kennen en met elkaar omgaan was er niet bij.
Pim Fortuyn was de eerste die durfde zeggen wat veel mensen al langer dachten en zagen. Dat er ghetto's ontstonden en dat autochtonen zich niet meer thuisvoelden in hun verpauperde wijk. Dat ze niet met hun buren konden praten, omdat die geen Nederlands spraken.
Ik las twee jaar geleden het boek van Fortuyn, ,,De Puinhopen van vijf jaar Paars.'' Toen ik het een collega van de krant vertelde, was ze verbaasd. Las ik dat boek? Ik zei dat ik het op veel punten met hem eens was. - Maar het is natuurlijk wel een gek', zei ze. Einde discussie. Fortuyn werd niet serieus genomen. Het bleef een buitenstaander en een nar. Niemand van mijn collega's die ik sprak, had zijn boek gelezen. Toen ik een andere collega zei dat ik had overwogen om op hem te stemmen (Laat het hem maar eens proberen) maar dat had nagelaten omdat hij te weinig aan dierenwelzijn deed (in zijn boek sprak hij zich op dit punt tegen. Enerzijds wilde hij er iets aan doen en vond hij dat dieren rechten hadden, anderzijds wilde hij een uitbreiding van de nertsenfokkerijen in ons land) was hij bijna geschokt. Weer een andere collega schold alleen maar op die ,,kuttenlikkertjes'' van twee hondjes van Fortuyn. Zo onderschatte de journalistiek de kracht en het charisma van Fortuyn. Helaas is hij doodgeschoten. Hoewel hij, als hij premier was geworden, misschien ook al niet meer had geleefd.
De verslaggever van het Journaal ,,vertaalde'' even wat R.I.P. betekende, ,,rest in Peace''. Later werd het: ,,Rust in vrede''. Maar het is natuurlijk Latijn. ''Requiescat in pace' (hij ruste in vrede)'. Ik kan het nog foutloos optikken omdat ik een zeer goede en zeer strenge leraar Nederlands had. Het woordenboek werd veelvuldig geraadpleegd en betekenissen moesten uit het hoofd worden geleerd. Ik weet nu nog wat een BM'er is. Het is ,,een platboomd vaartuig met platte voor- en achtersteven'' en de afkorting staat voor Bergumer Meer. Zoiets blijft in je hersens kleven. Al wist ik toen niet wat platboomd was noch hoe zo´n schuit eruit zag.
Ik zag vanmorgen twee koolmeesjes in de takken van mijn pruimenboom zitten. Nu hipt er een roodborstje in de denneboom. De regendruppels hangen als zilverachtige knoppen aan de takken. Het is windstil weer. De conifeer lijkt met de dag te groeien en steekt zijn kroon fier in de lucht. Ik ga even de stad in. Dat is mijn vorm van ontspanning. Maar kopen doe ik weinig meer. Ik constateer steeds vaker dat ik alles wat ik zie al heb.
Wat is Frits Wester toch komisch. Hij zei dat de Kamerleden ,,hun posities'' innamen. Hij herstelde zich direct, en zei ,,hun plaatsen.'' Zat vermoedelijk nog te veel met zijn gedachten bij de belegerde straat in Den Haag. Burgemeester Deetman antwoordde tijdens een persconferentie op de vraag waarom het luchtruim gesloten was. ,,Omdat ik u liever voor mij heb, dan boven mij.'' Een vette glimlach toverde hij op zijn gezicht. Naar wie hij keek weet ik niet, maar het moet een vrouwelijke verslaggever zijn geweest. ,,Ik kijk u graag in de ogen'', zei hij. Mannen van die leeftijd durven nog zonder blikken en blozen seksistisch te zijn.
Ik sprak vanmorgen een collega, die zei dat het wel oorlog leek. In Den Haag staan 40 ME-busjes, arretatieteams uit het hele land, gepantserde auto's, de Koninklijke Marine, sluipschutters en agenten. Dit alles is nodig omdat de verdachten, die zichzelf verschanst hebben in een woning in de Haagse Antheunisstraat, zichzelf mogelijk gaan opblazen. Hij zei dat zijn vriendin jaren in Amsterdam had gewoond in een buurt met veel allochtonen. Toen er daar met gemeentesubsidie een badhuis voor vrouwen werd geopend, werd ze daar geweigerd. En ze werd belaagd en uitgescholden door kleine Marokkaanse rotjochies. Een ieder van ons kende die verhalen wel van mensen uit zijn kennissenkring. De collega zei dat hij vijf jaar geleden niet opschreef als een echte Liwwadder iets riep over buitenlanders. Wat waren we toch politiek correct. Wie ook maar iets van kritiek op ,,buitenlanders'' durfde uiten, werd direct uitgemaakt voor racist. Nederlanders en allochtonen leefden jarenlang in hun eigen wereld. We gedoogden elkaar, maar echt contact was er niet. Dat noemden wij tolerantie. Het was eerder wederzijdse onverschilligheid. Leven en laten leven. Elkaar echt kennen en met elkaar omgaan was er niet bij.
Pim Fortuyn was de eerste die durfde zeggen wat veel mensen al langer dachten en zagen. Dat er ghetto's ontstonden en dat autochtonen zich niet meer thuisvoelden in hun verpauperde wijk. Dat ze niet met hun buren konden praten, omdat die geen Nederlands spraken.
Ik las twee jaar geleden het boek van Fortuyn, ,,De Puinhopen van vijf jaar Paars.'' Toen ik het een collega van de krant vertelde, was ze verbaasd. Las ik dat boek? Ik zei dat ik het op veel punten met hem eens was. - Maar het is natuurlijk wel een gek', zei ze. Einde discussie. Fortuyn werd niet serieus genomen. Het bleef een buitenstaander en een nar. Niemand van mijn collega's die ik sprak, had zijn boek gelezen. Toen ik een andere collega zei dat ik had overwogen om op hem te stemmen (Laat het hem maar eens proberen) maar dat had nagelaten omdat hij te weinig aan dierenwelzijn deed (in zijn boek sprak hij zich op dit punt tegen. Enerzijds wilde hij er iets aan doen en vond hij dat dieren rechten hadden, anderzijds wilde hij een uitbreiding van de nertsenfokkerijen in ons land) was hij bijna geschokt. Weer een andere collega schold alleen maar op die ,,kuttenlikkertjes'' van twee hondjes van Fortuyn. Zo onderschatte de journalistiek de kracht en het charisma van Fortuyn. Helaas is hij doodgeschoten. Hoewel hij, als hij premier was geworden, misschien ook al niet meer had geleefd.
De verslaggever van het Journaal ,,vertaalde'' even wat R.I.P. betekende, ,,rest in Peace''. Later werd het: ,,Rust in vrede''. Maar het is natuurlijk Latijn. ''Requiescat in pace' (hij ruste in vrede)'. Ik kan het nog foutloos optikken omdat ik een zeer goede en zeer strenge leraar Nederlands had. Het woordenboek werd veelvuldig geraadpleegd en betekenissen moesten uit het hoofd worden geleerd. Ik weet nu nog wat een BM'er is. Het is ,,een platboomd vaartuig met platte voor- en achtersteven'' en de afkorting staat voor Bergumer Meer. Zoiets blijft in je hersens kleven. Al wist ik toen niet wat platboomd was noch hoe zo´n schuit eruit zag.
Ik zag vanmorgen twee koolmeesjes in de takken van mijn pruimenboom zitten. Nu hipt er een roodborstje in de denneboom. De regendruppels hangen als zilverachtige knoppen aan de takken. Het is windstil weer. De conifeer lijkt met de dag te groeien en steekt zijn kroon fier in de lucht. Ik ga even de stad in. Dat is mijn vorm van ontspanning. Maar kopen doe ik weinig meer. Ik constateer steeds vaker dat ik alles wat ik zie al heb.
posted by Karin.E. at
4:45 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home