Hannes

Ze belde vanuit de auto en zei dat ze ''I want to break free'' van Queen keihard had aanstaan en het nummer achter elkaar draaide. Opeens klonk ze geagiteerd. Vandaag zou ze weer spreken met vertegenwoordigers van het ministerie. Wat meenden die wel, zeg? Een zeehond hoort in zee, zoveel wilde ze zeggen. En ze had, bijzonder voor haar, een net pakje aangetrokken en haar Koninklijke onderscheidingen pontificaal op haar rever gespeld.
Lenie 't Hart kan bij mij geen kwaad doen. Ze praat veel en snel, heeft altijd sappige quotes, en een groot hart voor dieren. Toch moet je haar soms afremmen. En als je een kritische vraag stelt, kan ze soms verongelijkt klinken. Waarna je bij jezelf moet toegeven dat het misschien toch wel waar is wat zij zegt.
Ik belde haar voor het bericht over Hannes, de zeehond, die zes weken geleden was ontsnapt uit een Duitse dierentuin. Na omzwervingen waren Lenie's medewerkers te hulp geschoten en wisten ze het jonge dier bij de Vecht bij Dalfsen te vangen. Niet nadat
met de diergaarde was afgesproken dat Hannes zou worden vrijgelaten in de Zeeuwse wateren. Maar de communicatie met het ministerie van Landbouw, Visserij en Voedselkwaliteit was niet optimaal, meldde de zeehondenmoeder. Het bleek dat ze een speciale uitzetvergunning nodig had, omdat zeehonden die in gevangenschap zijn geboren, niet in de vrije natuur mogen worden uitgezet. De dieren zouden mogelijk virussen op hun vrije soortgenoten kunnen overbrengen. Die aanvraag was ingediend, verklaarde Lenie. Maar de woordvoerder van het Ministerie zei dat de communicatie helemaal niet stroef was verlopen. Die was glashelder geweest! Hij dacht dat de vergunning vermoedelijk zou worden afgewezen. Want de zeehondencreche was niet de rechtmatige eigenaar. En de Tiergarten zei me dat ze afstand hadden gedaan van Hannes, op voorwaarde dat de Nederlandse autoriteiten zouden instemmen. Een mooie vicieuze cirkel. Niet voor Lenie. Ze is overtuigd van haar gelijk. Hannes is geboren in gevangenschap, maar zal het niet lang maken in de dierentuin in Nordhorn. Daar immers zit zijn vader (die wel in de vrije natuur is geboren) en twee mannetjes in een klein bassin 'wordt oorlog'', wist 't Hart. Maar is Hannes nu wel van 'Pieterburen?' Jazeker, onderstreepte ze. Wij zijn de eigenaar. 'En als de Duitsers dwars gaan liggen, spannen we een kort geding aan', klonk het strijdbaar. 'We vragen de rechter dan om Hannes op borgtocht vrij te laten!' Lenie schaterde het uit.
Landbouw is minder vrolijk. Zitten duidelijk in hun maag met 't Hart. Toen enkele jaren geleden de opvang van zeehonden ter discussie stond - er waren er genoeg - was een kleine lobby van de zeehondenmoeder voldoende om partijen als CDA en VVD over de streep te trekken.
Lenie, daar zullen voor- en tegenstanders van haar opvang het over eens zijn, is een gedreven vrouw. Die thuis wel eens een zeehond in haar badkuip opving. Die al tientallen jaren op de bres staat voor de hondse zeedieren. Die elke geredde zeehond er een vindt. Die lak heeft aan internationale verdragen en regels die voorschrijven dat er genoeg van zijn en dat je een ziek dier maar moet laten sterven op een zandbank.
Ik ben benieuwd of ze Hannes vrijkrijgt!