Dierenleed

Dierenleed grijpt me bij de keel. Als ik lees dat een drie maanden oude pony door een zieke geest is doodgestoken krijg ik primitieve wraakneigingen. In Twente en Utrecht vinden overigens de meeste gevallen van paarden- en ponykwelling plaats, zo blijkt uit een onderzoek van de Stichting Zinloos geweld tegen Dieren. Al twee jaar zijn in vooral Twente enkele idioten actief die pony's en paarden gruwelijk mishandelen. Een dier werd letterlijk levend gevild. Ik heb nog nooit zulke afschuwelijke foto's op internet gezien. Darmen hingen uit het dode lichaam. Wie is in staat een weerloos dier zo toe te takelen? De daders lopen nog vrij rond. Helaas heeft mishandeling van onze niet-menselijke verwanten weinig prioriteit bij politie en justitie. En natuurlijk zijn de straffen veel en veel te laag. Een dierenkweller komt er doorgaans met een niet al te hoge boete vanaf. Of je nu een lantaarnpaal of een dier vernielt, het is de wetgever om het even.
Vannacht droomde ik zelfs van dierenleed. Iemand schoot voor mijn ogen twee kraaien dood. De ene vogel leefde nog en ik verzocht de onverlaat het dier dan maar ook direct te doden om hem verder lijden te besparen. De man ging er met een mes op af. Later in de droom had ik zelf een (dat?) mes, dat ik dreigend onder de keel van de onverlaat duwde. Opdat hij eens erg bang zou worden. Even later in mijn droom zag ik hoe een auto een losgeslagen kalf aanreed. Auto's die ook in mijn droom veel te hard reden op een 80-kilometerweg maande ik met driftige armbewegingen snelheid te minderen, zodat het dier gepakt kon worden. Dat werd het, maar de boer zei me dat het al dood was. Ik zag echter zijn kop en poten nog bewegen en verzocht dringend een dierenarts te bellen.
Of dat is gebeurd weet ik niet meer. Intussen was ik al weer te druk met hoe ik op mijn fiets vanuit een dorp naar Harlingen kon koersen. Verscheidene mensen die ik de weg vroeg, stuurden me de verkeerde kant op en richtingwijzers gaven tegenstrijdige richtingen aan. Tot ik een aardige meid zag die wel een eindje met me wilde oplopen of rijden, om me de juiste weg te wijzen. Toen werd ik wakker, stond op en zette de Olympische tv aan. Waar de Nederlandse volleybalheren voor een daverende sensatie zorgden, door titelkandidaat Rusland met 3-2 te verslaan. De commentator bleef opmerkelijk kalm, te kalm in mijn ogen. Een beetje meer enthousiasme mag best. Niet dat je chauvinistisch moet gaan gillen. Laat dat maar aan mij over. Dat heb ik vanavond ouderwets zitten doen voor de buis. Eerst voor Inge de Bruin, die brons haalde op de 50 meter vlinderslag, maar nog harder voor de vier herenzwemmers, die tweede werden op de 4 x 100 meter vrije slag estafette. Na de eerste wissel lagen ,,we'' (zij dus) nog achtste en laatste. Pieter van den Hoogenband dook als vierde het water in. In een spectaculaire race wist hij de Amerikanen, Australiers en Italianen voor te blijven en als tweede aan te tikken! Fantastisch Pieter!

Prolongatie van haar Olympische titel was Leontien van Moorsel niet gegund. Er gebeurde waar ze vantevoren zo bang voor was geweest. Ze viel. Ze maakte een lelijke smak toen ze achterom keek en het wiel van een Spaanse renster aan tikte. Als een zielig hoopje mens zat ze daarna verdwaasd op het asfalt. Commentator Herbert Dijkstra mocht dan weten dat het zaak was zo snel mogelijk weer op die fiets te klimmen, Mart Smeets vroeg zich terecht af wie haar daar op kon zetten. Met heup- en armletsel ligt Van Moorsel in het ziekenhuis. Een droom in duigen, zei nieuwslezeres Annette van Trigt net. Tja, daar liggen dan jaren trainingsarbeid. Miriam Melchers die Dijkstra nog kansen toedichtte in de eindsprint, werd zesde.