Arafat

Wat is Gretta Duisenberg toch naief! Op het Journaal zei ze dat Arafat helemaal geen terrorist was. 'Hij was zacht en aardig', zei ze. ''Helemaal geen terrorist.' Ik zag zondag de film ,,Der Untergang'', die de laatste twaalf dagen van Adolf Hitler in beeld brengt,die hij in zijn bunker in Berlijn doorbrengt. De dictator was zeer voorkomend, hoffelijk en vriendelijk tegenover zijn secretaresse en andere dames en de kinderen Goebbels. Vadertje Hitler leek helemaal geen man die verantwoordelijk was voor de moord op 6 miljoen joden.
Erg naief als je alleen afgaat op iemands omgangsvormen. Terwijl Arafat een ras-opportunist was, die ,,als manipulator oorlog en vrede met elkaar afwisselde'' (NRC Handelsblad). En de terroristische aanslagen op burgers in Israel niet wist te keren.

Hiteler was vegetarier en dierenvriend. Zijn woede-uitbarstingen in de film roepen weerzin op. Generaals schold de Fuhrer de huid vol, hij brieste, fulmineerde dat hij nooit, nooit zou capituleren en dat zij een stelletje lamzakken waren, nietsnutten zonder ruggegraat. Wat hadden ze eigenlijk op die militaire academie geleerd? Alleen met mes en vork eten! ''Maar de burgers, Mein Fuhrer, geef ons de gelegenheid om die te evacueren.'' Nee, dat verdiende het Duitse volk niet, bitste Hitler. Zij gaan mee ten onder, omdat ze te slap zijn geweest om te vechten. Bovendien horen bij een oorlog nu eenmaal burgerslachtoffers.
Medelijden met ,,deze volksmenner in ontbinding'' (AD) riep de film niet op. Een zekere empathie kreeg je wel. Maar menselijk werd Hitler nergens. Daar zorgden zijn uitspraken over de joden wel voor. ,,Het internationale jodendom was verantwoordelijk voor alle wereldse ellende en moest worden uitgeroeid.'' En daar had hij toch maar mooi een begin mee gemaakt. Maar erger dan de roodaangelopen, woedende Hitler was de koele, koude berekening van mevrouw Goebbels, die haar zes kinderen een slaapdrankje gaf en daarna een gifcapsule tussen hun tanden kapot drukte. Zo was het nu eenmaal afgesproken en zo gebeurde het. Ze wilde niet dat haar kinderen in een wereld zonder nazisme zouden opgroeien. Als Hitler en zijn vrouw Eva Braun, die we voornamelijk zien dansen, roken en lachen, zich al terug hebben getrokken om hun zelfverkozen dood tot uitvoering te brengen, smeekt Frau Goebbels de wacht of ze de Fuhrer nog een keer mag zien. Ze werpt zich voor zijn voeten en vraagt hem huilend of hij alsjeblieft alsjeblieft niet toch wil vluchten, in plaats zich van kant te maken. Had Hitler hier gehoor aan gegeven dan was de wereldgeschiedenis niet veranderd, maar was hij mogelijk levend in handen gevallen van de Russen. En was hij in Neurenberg ongetwijfeld veroordeeld tot de dood.

Arafat was een terrorist, zei Sharon. De zon gaat weer schijnen in Israel, omdat vrede nu in het verschiet ligt, hoorde ik een Israelische minister vanmorgen op de radio zeggen. ,,Arafat hield de vrede tegen.'' Arafats macht was de laatste jaren ingeperkt. Hij was nog wel het symbool van de Palestijnen, maar de radicale extremisten trokken zich weinig van hem aan. Ook nu verklaren ze dat de strijd tegen Israel doorgaat. De vermoorde premier Rabin zei het ooit kernachtig: ,,Je moet de terroristen bestrijden alsof er geen vredesbesprekingen zijn, maar je moet vechten voor de vrede, alsof er geen terroristen zijn.''