Verkeer

Schoolkinderen maken veel fouten in het verkeer, meldt Veilig Verkeer Nederland vandaag. Ze willen dat kinderen elke dag, al of niet onder begeleiding, lopend of op de fiets naar school gaan. Want zo is de gedachte, als kinderen actief deelnemen aan het verkeer doen ze de meeste ervaring op. Helaas zien ze om zich heen dan vrijwel alleen slechte voorbeelden. Geregeld word ik door moeders met kinderen achterop haast van de sokken gereden als ik op het trottoir loop. Het lijkt een nieuwe mode: oud en jong, man en vrouw, kind en senio, allemaal fietsen ze tegenwoordig op de stoep. Een keer reed er een vrouw met een kindje achterop. Ik weigerde met mijn hond aan de lijn aan de kant te gaan. Woedend stapte ze af en stak over. ,,Ja mevrouw, dit is een stoep en u mag hier niet fietsen''. Rotondes, ook zo iets. Om twee centimeter te winnen steken ze die met kind en al aan de verkeerde kant over. Wat heeft het voor nut om verkeersregels in te stellen als die massaal worden overtreden? Ik heb eens uitgerekend dat er op een dag in Nederland miljoenen overtredingen plaatsvinden. Want als ik alleen al in tien minuten in drie straten vijf fouten zie, dan lapt tout Nederland alle verkeersgeboden aan zijn laars. Welk nut hebben verkeersborden als steeds minder mensen zich eraan houden? Wat heeft het voor nut als er voor het park een bord staat dat je er niet mag fietsen, maar hier geen gehoor aan wordt gegeven? Vroeger kreeg je hier nog een bekeuring voor. Maar sinds ik politieauto's zelf (zonder zwaailicht) inrijverboden zag negeren, heb ik ook al minder vertrouwen in de sterke arm. Auto's rijden ook massaal tegen de rijrichting in. Dertig kilometerwegen zijn racebanen. Burgemeester Crone van Leeuwarden had gelijk toen hij vrij snel na zijn aantreden opmerkte dat er in Leeuwarden ontzettend hard wordt gereden. En hij was wel wat gewend, zei hij nog. En controleren? Politie zie ik nooit. En als je er wat van zegt? Dan hoor je: heeft u er last van? U moet zich niet zo kwaad maken, slecht voor uw bloeddruk. Ik probeer uit te leggen dat er sprake is van normvervaging. En dat ik er misschien nu geen last van heb, maar al die gehandicapte bewoners die in hun scootmobiels rijden wel. Die zijn niet verdacht op een auto, die met 60 kilometer (waar 30 moet) een inrijverbod negeert. Om nog maar te zwijgen van de spelende kinderen en de huisdieren. Het wachten is in mijn wijk op de eerste dode. Dan pas gebeurt er iets. Gelukkig zag ik gisteren een medebewoonster die haar wijsvinger kwaad opstak naar zo'n spookrijder, die een eenrichtingsstraat inscheurde. Burgers moeten elkaar durven corrigeren. Maar als ouders al het slechte voorbeeld geven, hoe kun je dan van kinderen verwachten dat ze zich wel aan de verkeersregels houden? Mijn grote wens is daarom voor een dag voor verkeersagent te spelen en massaal bonnen uit te schrijven. Wat een genoegdoening zal dat geven!