Hotze Schuil

In Harlingen is vandaag kaatslegende en -icoon Hotze Schuil op 81-jarige leeftijd overleden. Hij won zes keer de PC-kaatswedstrijd, het Wimbledon van de kaatssport, werd zeven keer derde en zeven keer tweede en werd drie keer gekroond tot kening (koning). Ofwel beste speler van het toernooi. Hij was een 'ouwe seun', een rasechte Harnzer, die tegenover ons woonde aan de Groen van Prinstererstraat. Ik zag als kind de boomlange Schuil vaak het paadje oplopen naar zijn woning, waar we vanuit de huiskamer op uitkeken. Wij wisten natuurlijk dat hij een beroemd kaatser was,. maar niet hoe goed. We lazen geen Leeuwarder Courant thuis (maar het AD), luisterden niet naar Radio Friesland (alleen in die bizarre sneeuwwinter van 1978-1979) en waren niet speciaal geinteresseerd in kaatsen. Het enige dat ons opviel was dat Hotze zich vaak met een taxi liet thuisbrengen en hij al waggelend zijn weg door het steegje probeerde te vinden. Want Hotze was een levensgenieter. Toch ben ik met terugwerkende kracht wel trots dat ik in de buurt van de grootste kaatser aller tijden ben opgegroeid. En ik ben ook wel enigszins trots dat een Harlinger het Franeker kaatspubliek op It Sjukelan feilloos wist te bespelen. Want de animositeit tussen Franekers en Harlingers is er nog steeds en alom bekend.
In Harlingen had en heb je het Lanenkaatsen in de zomermaanden. Het was vaak een uitje voor mij en ik ging er met vriendinnen vaak naar toe. Ook wel alleen trouwens. Niet dat we de wedstrijd volgden (niet op gras, maar op straatstenen), maar om wat rond te lopen, mensen te ontmoeten en ergens gezellig een patatje te eten. Nu is Hotze er ook al niet meer. Woensdag aanstaande vindt er op It Sjukelan een herdenkingsbijeenskomst plaats.

Het was vandaag een zonnige, heldere en niet bijster koude dag. We zaten goed in het noorden, de rest van het land lijdt onder sneeuwstormen en hagelbuien en in het westen kampt men met een ongekend verkeersinfarct. Een opdrachtgever uit Den Haag meldde dat het weer er bar en boos was en was verbaasd te horen dat in Friesland de zon scheen. Vreemd dat er in een klein landje als het onze zo veel verschil kan zijn in weerbeelden. Elders ligt er sneeuw en er komt nog meer sneeuw. Het hele land onder de sneeuw, alleen hier niet. In maart was het precies omgekeerd: toen lag hier een enorme dikke laag en was het in het westen schoon. De media-aandacht zal dus nu wel per definitie groter zijn, want als het in de Randstad sneeuwt, sneeuwt het journalistiek gezien overal. Dat komt natuurlijk omdat de meeste media in het westen zitten. Merkte zij verbitterd op.
Maar de zon is goed voor het vullen van de accu's van de zonnepanelen, die sinds gisteren in mijn ,,tweede huisje'''in Wyns zijn aangesloten. Het is een geruststellend gevoel dat mijn vriendin en ik daar zelfvoorzienend zijn: eigen welputten, dus gratis water, zonne-energie zonder afhankelijk te zijn van NUON of Essent en warmte via een houtkachel. Straks nog een eigen moestuin en we hebben niemand meer nodig. Opvallend overigens dat een vrouw die meestal alleen in het weiland woont, midden in een vogelbroedgebied, zoveel aandacht trekt van mannen. Vooral 50-plussers komen op haar af, als vliegen op de spreekwoordelijke strooppot. Ze komen meestal alleen, altijd onaangekondigd door het weiland gelopen. Ze zijn vooral erg geinteresseerd in zichzelf en willen voornamelijk hun eigen verhaal kwijt. Het bezoek vormt een alibi om hun hart te luchten over werk, vrouw of anderszins, lijkt het. Want ze verwachten een luisterend oor te vinden. En wellicht denken ze in hun hart dat een vrouw alleen altijd wel smacht naar een man. Na een uurtje vertrekken ze meestal wel weer. De voorzorgsmaatregelen zijn getroffen, zodat we ons niet voor vervelende, onvoorziene gebeurtenissen geplaatst zullen zien.

In de Leeuwarder Courant las ik dat een kunstenares uit Heerenveen eendagskuikens van het dak gooide als kunstproject en hun val filmde. Ze was gefascineerd door de dunne scheidslijn tussen leven en dood. Uit het artikel werd niet duidelijk of de dieren nog leefden. Nu lees ik op www.geenstijl.nl dat het hier diepvrieskuikens, dus reeds dood, betrof. Ik heb altijd een hekel aan mensen die dieren gebruiken voor hun kunst. Enkele jaren geleden kon je in een museum goudvissen in een blender vernietigen. De toeschouwer bepaalde hier of het visje zou blijven leven of niet. Walgelijk en weerzinwekkend. Zoals ook de dood van de mus in het FEC. Een klein beschermd diersoortje dat uitgeput in een hoekje zat, is meedogenloos neergeknald door een vent met een luchtbuks. De held! Er is al genoeg over geschreven. Hypocriet is de reactie van het grote publiek, dat zich vaak niet druk maakt om de gruwelen in de bio-industrie, noch over allen overvolle asielen, maar nu wel vol verontwaardiging de dood van de mus betreurt.

Goed nieuws is dat de Beul van Twente levenslang heeft gekregen. Hij vermoordde een zwerver en mishandelde tientallen paarden en schapen. Hij vilde de dieren levend en verwijderde hun geslachtsorganen. Ik heb indertijd foto's gezien op de site van zinloos geweld tegen dieren, van wat deze figuur had aangericht: de ingewanden van een pony had hij uit het dier gesneden en ze lagen als een lange worst op de grond. Weerzinwekkend! Maar de levenslange celstraf kreeg de man voornamelijk opgelegd, aldus de rechtbank, omdat hij een mens had vermoord. Dat woog zwaarder dan de mishandeling van de dieren. Toch vreemd, want het geweld tegen de dieren had een schokgolf door Twente veroorzaakt. Er kwam ook pas media-aandacht toen bekend werd dat de man zijn gruweldaden tijdens tbs-verlof had gepleegd. Een en ander bewijst maar weer eens dat wie een dier mishandelt ook in staat is een mens te doden. Hoe dan ook: dit figuur komt niet meer in de maatschappij. Mijn collega van het Friesch Dagblad, zei vaak over dit soort figuren: ,,liquideren''. Deze mensen verdienen het niet om nog te leven, vond hij. En het is jammer dat ze de samenleving zoveel geld kosten.
Ik lees dat Groen Links nu ook dierenrechten in de grondwet wil opnemen. Dat is vast het effect van de Partij voor de Dieren (www.partijvoordedieren.nl) die hier al langer voor pleitte. Het is een goede zaak als andere partijen uitgangspunten van deze sympathieke partij overnemen. Groen Links lijkt nu ineens realistischer te worden doordat ze de verzorgingsmaatschappij, die mensen jarenlang aan de zijkant kan houden, wil aanpakken.